Wydarzenie Halloweenowe

2. Potwory wśród nas - zgłaszam się!

2. Potwory wśród nas - niech będzie.

2. Potwory wśród nas - smok też świętuje Helołin!

2. Potwory wśród nas
Ivor postanowił przebrać się za Doktora Plagi, ponieważ upodobał sobie upuszczanie krwi jako sposób leczenia życia.

Użytkownicy:

Wynik: 4

Hasło dnia: Cukierek

Nagrody:

Przeklęta Maska Vin'tharnu wędruje do postaci: Soph, Iskra, Iris, Anomander, Jan Sebastian, Ivor Tyree

13 punktów wyzwań: Palmira, Soph, Parvatti, Bane

Esencja Koszmaru: Gawain, Alex

Szczęśliwa ósemka: Bane (na dowolną postać)

5. Staraszyeta - Halloweenowe banialuki x.c

Spoiler:

Halloweenowy Konkurs Kulinarny
--------------------------------------------------------------------------------------------------------




MIKSTURA PRZECIWKO DZIECIOM NOCY

Płomienny Hegemon Nieboskłonu, wyczerpany całodzienną wędrówką, udał się na spoczynek. Teraz, kiedy jego już nie ma, rządy nad światem i jego stworzeniami objęła jego siostra – Ciemność. Rozpostarła ona ramiona, i wypuszczając swoje dzieci na żer, zamknęła nas w chłodnym, pełnym strachu i obaw uścisku. Słyszysz to, prawda? One już tu są. Przyszły. Z kroplami deszczu, z wyciem wiatru i zimnym oddechem tego co ma nadejść. Straszliwe Dzieci Ciemności niestrudzenie, cal za calem, przeczesują nasz świat w poszukiwaniu nowych ofiar. Ile jeszcze czasu mi pozostało? Nie wiem. Płomień świecy drży  pod wpływem chłodnego oddechu nocy. Rzuca na ściany demoniczne obrazy i cienie tego co kryje się w mroku. Może jeszcze zdążę spisać to, czego się dowiedziałem …

ABY ODPĘDZĆ DZIECI NOCY WEŹ:

- Pół litra (0,5 l) dobrego, tłustego bulionu z kurczęcia

- Trzy dorodne acz niezbyt wielkie Spaślaki (można zastąpić trzema dość dużymi ziemniakami)

- Jedną dużą Cedebilę (można zastąpić jedną dużą cebulą)

- Dwie główki Śmierdzimordki (można zastąpić dwoma główkami czosnku)

- 2 liście Korzeniodrzewu (można zastąpić dwoma listkami laurowymi)

- Serek topiony o smaku śmietankowym (około 130 gram)

- 200 gram śmietany 18%

- Kilka kromek wczorajszego lub przedwczorajszego chleba

- Sześć lub więcej łyżek stołowych oleju z nasion Helianthusa zwanego Heliotropem lub innej tłustej rośliny

- Pieprz

- Sól

- Cukier

- Natka Pierdziuszki dla dekoracji (można zastąpić natką pietruszki)


A TERAZ CZYŃ TAK, JAK I JA CZYNIĘ:

Passus primus:  Cedebila + Śmierdzimordka
Przy użyciu ostrego noża kroimy Cedebilę w kostkę niewielką i wrzucamy do garnka wprost na olej. Dodajemy do niej szczyptę soli oraz łyżeczkę cukru i stawiamy na ogień. Podsmażamy na średnim ogniu przez okres jednej klepsydry (3 minuty). W czasie tym, obieramy ząbki Śmierdzimordki i po dokładnym rozgnieceniu ich, wrzucamy do garnka. Dokładnie mieszamy i podsmażamy razem przez jakiś czas, aby oba smaki się wymieszały, ale żeby nie przypalić czosnku inaczej mikstura będzie gorzka.
NOTA BENE – Jeśli pragniesz, by mikstura była ostrzejsza, pozostaw jeden ząbek Śmierdzimordki i dorzuć go pod koniec gotowania. Doda to wyrazistości i nieco poprawi smak.

Passus secundus:  Spaślaki
Gdy Cedebila i ząbki Śmierdzimordki się smażą, obieramy ze skóry Spaslaki, przepłukujemy je pod bieżącą, chłodną wodą, a następnie kroimy w niewielką kostkę (wielkości półtora paznokcia na kciuku) i dorzucamy do garnka. Całość smażymy przez około jedną klepsydrę (3 minuty).

Passus tertius:  Bulion
Do garnka z Cedebilą, Spaślakami i Śmierdzimordką dolewamy bulion z kurczęcia. Dokładamy liście Korzeniodrzewu, a następnie podkładamy drew pod kuchnię, by zwiększyć płomień, i na mocnym ogniu doprowadzamy całość do wrzenia. Gdy na powierzchni pojawią się oznaki wrzenia, zmniejszamy nieco ogień i gotujemy przez okres około czterech lub pięciu klepsydr ( około 12-15 minut.)

Passus quartus:  Grzanki
Zaczynamy je robić na dwie klepsydry (6 minut) przed końcem gotowania się bazy. Bierzemy przeto kromki chleba podstarzałego i kroimy je w kostkę wielkości porównywalnej do połowy kciuka – licząc od jego czubka do pierwszego stawu. Następnie wylewamy na patelnię nieco oleju i na tymże oleju podsmażamy owe kostki chleba aż będą chrupiące a niektóre nawet złociste. Gotowe grzanki przesypujemy do miski.

Passus quintus:  Ucieranie lub miksowanie
Gdy Spaślaki będą już miękkie, rozpoczynamy proces ucierania lub miksowania – w zależności od dostępnego sprzętu. Całość miksujemy lub ucieramy na gładką masę.

Passus sextus:  Śmietana oraz serek topiony
Gdy całość mikstury została już zmiksowana lub utarta, zaczynamy główny proces łączenia. Oto do 200 gram śmietany dodajemy dwie lub trzy łyżki „bazy” i dokładnie wymieszawszy całość wlewamy do garnka. Dodajemy jeden cały serek topiony uprzednio tnąc go na kawałki by łatwiej było całość zamieszać. Nastawiamy klepsydrę i gotujemy przez cały jej okres (3 minuty) cały czas delikatnie mieszając. Wszystkie składniki muszą się połączyć, ale pod żadnym pozorem nie mogą się przypalić.

Passus septimus:  Gotowanie
Gdy całość zacznie delikatnie „pyrkać” zdejmij garnek z ognia i pozostaw na dwie klepsydry (6 minut).

Passus octavus:  Przyprawianie
Teraz możesz dodać pieprzu i soli, jeśli mikstura nie jest dostatecznie słona. Możesz też poprawić jej smak przez dodanie, wyciśniętego przez praskę ząbku lub dwóch Śmierdzimordki.

Passus nonus:  Podawanie
Za pomocą chochelki napełnij miksturą czarki, na górę daj po garści (lub nawet więcej) chlebowych grzanek. Jeśli pragniesz by miksturę zjadła osoba wybredna, całość możesz posypać natką Pierdziuszki.


OTO I KONIEC.
Udało mi się spisać to, co chciałem Ci przekazać. Zachowaj to i przekaż swoim dzieciom, albowiem jest to moje ostatnie dzieło. Teraz jestem już gotowy na to, co ma mnie spotkać. Żegnaj.

Świeca zgasła.
Już tu s …

6. Cień Ur'nathum
Hasło dnia: Cukierek

2. Potwory są wśród nas

Tu będę liczyć:
Hasło dnia - 1x Esencja koszmaru

13 pkt za zgłoszenie wyzwania + szczęśliwa ósemka
Nietoperze 14.10 | 15.10 = 26 pkt
2. Potwory wśród nas O,...,O - 13 pkt, Przeklęta Maska Vin'tharnu
3.8 Dyniobraz - 13 pkt
3.17 Upiorna korespondencja - 13 pkt
*  *  *
Łącznie 91 pkt

- Widzę coś!
Wszyscy spojrzeli się na młodzieńca, który przy straszliwej burzy i okropnym deszczu wykrzyczał do swoich towarzyszy. Gromada liczyła pięć osób, właśnie udało im się ujść cało z tonącego okrętu. Jak się okazało, byli jedynymi ocalałymi, a w dodatku dziećmi. Najstarszy niedawno ukończył siedemnaście lat.
- Tam możemy się schronić! Za mną!
To na nim spoczął obowiązek utrzymania ich wszystkich przy życiu. Szalupa, którą płynęli poszła na dno, lecz spisała się dając na tyle radę, by zabrać ich na brzeg zanim zniknęła w ciemnych odmętach szalejących wód.
Wbiegli do środka, gdzie na samym wstępie powitało ich niemiłosierne skrzypienie drewnianych desek służących za podłogę. Widocznie znajdował się tutaj kiedyś dom mieszkalny. Wydawał się całkiem spory.
- Zimno mi...
Wyszeptał sześciolatek do starszej od niego rówieśniczki. W odpowiedzi otrzymał objęcia. Rozejrzeli się po otoczeniu, szukając tutaj jedzenia lub przynajmniej żywej duszy.
- Halo! Jest tu ktoś!?
Zawołał najstarszy, dowódca grupy. Po chwili w odpowiedzi dosłyszeć mogli szczebiotania łańcuchów, wyraźnie uderzającego o drewnianą podłogę. Niektórzy się zlękli, inni machnęli na to ręką. Nie mieli innego wyboru jak tylko zostać tu przynajmniej do czasu aż szalejąca burza nie ucichnie.
- Słuchajcie, nie podoba mi się tutaj.
- Może pójdźmy dalej?
Wiele zgodnych głosów włączyło się do rozmowy, aż wreszcie najstarszy nie przerwał im wywodu.
- Hej! A mamy lepszy pomysł? Zostańmy tutaj wszyscy razem, aż się uspokoi i dopiero pójdziemy. I nie zapuszczajcie się wgłąb domu.
Debata trwała kilka minut, lecz przystano na taką decyzję. Poza tym i tak musieli osuszyć ubrania.

***

Po kilkunastu minutach wszyscy postanowili spać blisko siebie dla ciepła. Byli w większości pozbawieni ubrań, a te suszyły się w innym pomieszczeniu. Sztorm nadal szalał za oknem, a groźny gwizd powietrza towarzyszył im nieprzerwanie. To wtedy jedna z dziewczyn się wybudziła przy mocniejszym uderzeniu starego okna, a skrępowana leżeniem półnaga przy chłopcach zmierzyła w kierunku innego pokoju, by sprawdzić czy odzież zdołała przeschnąć.
- Cooo!?
Podbiegła szybciej. Rozejrzała się nerwowo, a ubrań tam już wcale nie było. To niesłychane, przecież... czy ktoś robił sobie żarty? Miała zamiar pójść i narobić rabanu o to, bo podejrzewała któreś z nich o durne żarty. Czy oni nawet w tej sytuacji nie potrafili zachować powagi? Nim jednak zrobiła kilka kroków dalej drzwi nieopodal zaskrzypiały nader okrutnie i uchyliły się.
Dziewczyna zamarła w miejscu. Mieli się nie rozdzielać. A co jeśli ktoś jeszcze tutaj z nimi był? Przecież nie sprawdzali dalej co tam się znajduje. Wahała się przez moment, lecz w końcu zdobyła się na odwagę i ruszyła. Drzwi za nią nagle się zamknęły...

***

I mały chłopiec się wybudził na skutek głodu, który od dłuższego czasu mu dokuczał. Nie było z nimi Nancy. Najwyraźniej poszła za potrzebą lub sam dokładnie nie wiedział. Nie powinni się rozdzielać, ale tak bardzo chciał coś zjeść. Kłopotliwe burczenie w brzuchu, które on sam usłyszał nader wyraźnie.
Wstał i postanowił się rozejrzeć. Tutaj musi coś być do zjedzenia!
I on ruszył w kierunku drzwi, które się przed nim otworzyło, a próg których przekroczył z ciekawością zaraz po tym jak poczuł zapach pieczonego mięsa.

***

Pozostałą czwórkę obudził najstarszy. Zaniepokojony brakiem obecności dwójką postawił resztę na równe nogi.
- Gdzie u licha są Nancy i Peter? Wyraźnie powiedziałem żebyśmy się nie rozdzielali!
- Czujecie ten zapach?
Wszyscy zaczęli węszyć w górę i okazało się, że nieopodal roznosi się zapach jedzenia.
- Co tak ładnie pachnie?
- Nie wiem, ale jestem strasznie głodna.
- Sprawdźmy to!
Nie myśląc wiele ruszyli w tym samym kierunku co poprzednia dwójka. Dalsza konstrukcja domu nie różniła się niczym wyjątkowym w porównaniu do wejścia i dwóch innych pomieszczeń, które na krótko zagospodarowali. Wydawało się, iż zbliżali się do źródła zapachu. Z daleka bowiem mogli dostrzec światło, które rzucało palenisko.
Ku ich zdziwieniu znaleźli się w kuchni, a na ruszcie było prawie gotowe do zjedzenia mięso, a w pobliżu nikogo.
- Halo, halo! Przepraszamy, jest tu ktoś?
- Jest tu ktoś? Nie mamy dokąd pójść, dlatego tu jesteśmy, ale jutro już sobie pójdziemy!
Nie otrzymali żadnej odpowiedzi, natomiast głucha cisza na chwilę zapadła. Wnet trzask paleniska i zapach mięsa nęcił ich coraz bardziej.
- Ale to... nie jest nasze.
- Mam nadzieję że zrozumieją, umieram już z głodu.
- Jedzmy, później im to zrekompensujemy.
Nie zastanawiając się dalej wzięli się za posiłek.

***

Najedli się do syta, morale od razu im się poprawiło, niemniej jednak pozostało pytanie gdzie podziała się reszta. Czy oni przed nimi nie byli głodni? Albo zjedli już i poszli dalej? Czyli ktoś tutaj mieszka i mają szansę wrócić do rodzinnych stron? Odpoczęli chwilę i po zebraniu sił rozdzielili się, aby szybciej przeczesać budynek w odnalezieniu domowników. Byli święcie przekonani, że nic im tu nie grozi.

***

Krzyki przerażenia i rozproszone biegi rozległy się po budynku. Najstarszy biegł przed siebie, próbując znaleźć drogę do wyjścia, lecz w panice stracił orientację w terenie. Postanowił schować się pod nakryciem stołu, aby pomyśleć nad planem ucieczki. Pytanie tylko czy reszcie się uda i czy ich uratuje?

***

Piski i krzyki raz po raz brzmiały mu w uszach. Ktokolwiek tu był nie miał dobrych zamiarów. Gonitwie towarzyszył stukot łańcuchów oraz nieludzki ryk, który rozlegał się po całym budynku. Bał się jak nigdy. Bardzo by chciał, aby i jego rodzice tutaj z nim byli. Wiedzieliby co zrobić w takiej sytuacji. Och, jak bardzo by chciał, ażeby i oni przeżyli zatonięcie statku.

***

Zrobiło się niepokojąco cicho...

***

Widział szansę, postanowił biec, ale coś przydusiło go gwałtownie do ściany. Siłą tak porażającą, iż prawie go zmiażdżyło na miejscu. Bolało, bał się strasznie. Ostatnie co pamiętał to wodorosty, dyszenie i nienaturalny ryk w uszach zanim zrobiło mu się zimno i nic wtedy nie pamiętał.

***

Szkoda bardzo, iż owi młodzieńcy nie wiedzieli o historii, lub nawet legendzie, o stworze z głębin, który został niegdyś przeklęty na wieczne potępienie, a któremu udało się uciec z piekła. O stworze, który dawno temu był zwykłym, prostym człowiekiem. O osobie, która zdołała odkryć niemówioną tajemnicę, za co przyszło mu zapłacić najwyższą cenę. Legenda o człowieku tak podłym i tak okrutnym, iż bał się go sam diabeł.

Straszna historia - czyli straszneee banialuki xD - Kolekcjoner Skrzydeł

Spoiler:

2. Potwory wśród nas - Myślę, że to odpowiedni kostium na ten czas, choć może zostawię go sobie na dłużej? Hmmm...

Dyniogłowy — fabuła, w której Drossel straciła godność znajduje się TUTAJ

Losowanko!

Osoby:

Wynik: 28

Hasło dnia: Dyniokot

Hasło dnia: Dyniokot

2. Potwory wśród nas - dzięki uprzejmości towarzyszki z fabuły, mam zdaje się odpowiedniego avatara.

Nagordy:

Maska:
Nathan, Enkil, Gawain, Yako

13 punktów wyzwań:
Enklil, Anomander x2, Drossel, Palmira, Tyk, Jocelyn, Marcepan, Goshenite, Gwyn, Gawain, Kris, Kejko, Frank, Yako, Lynnette, Alex, Bane, Ivor, Ira

Esencja koszmaru:
Frank (hasło dnia), Ulrich (hasło dnia), Soph (granie), Kris (granie), Bane (zagadki), Akihiko (zagadki), Gwyn (zagadki), Yako (uratowanie tematu z wydarzeniem!)

2x Esencja Koszmaru (za opowiadanie zgodnie z losowaniem)
Akihito, Marcepan (bycie potężnym chomiczkiem-demonem), Tyk (skórka halloweenowa), Lynnette (skórka p.o. halloweenowej), Ivor (halloweenowa postać)

1 x Losowa bestia lub przedmiot z halloweenowych (także tych, które zostaną ujawnione)
Enkil (losowanie za opowiadanie), Tyk (jedna z 3 osób nagrodzonych w ten sposób z grających), Ivor  (jedna z 3 osób nagrodzonych w ten sposób z grających), Gwyn (zagadki specjalne wyróżnienie za odgadnięcie wszystkich zagadek jako pierwsza osoba), Marcepan (jedna z 3 osób nagrodzonych w ten sposób z grających, 2 losowanie w zamian za Foku, który nie gra na forum)

Część Artefaktu
Palmira

Osoby:

Wynik: 11

5. Straszyeta - Łowy

Gdy nadejdzie Duchów czas,
I wnet znajdziesz się wśród nas,
Zabierzemy Cię na łowy,
Taki plan mamy gotowy.

Jeden cudny, dwa koszmary,
Wrzućmy sny do naszej czary,
Zamieszajmy razy dwa,
O to toczy się ta gra.

"Kim jesteście?" - wnet zapytasz,
W kotle wrze już nasz rarytas.
On Cukierek, Psikus ja,
Dalej, mieszaj, razy dwa!

"Gdzie wasz cień?" - znów pytanie,
W kotle wrze już cudśniadanie.
Dosyć, basta, czas już jeść,
Na koszmary mamy dziś chęć.

Brat mój słodkie, ckliwe woli,
Mnie dziś psota zadowoli.
Co wybierasz - Miłe? Straszne?
Wszystkie tu dziś są pokraczne.

Bo dziś Święto Duchów mamy,
Snami, w trójkę się opychamy.
Nie chcesz jeść? Och, tyś nie Cieniem!
Niech więc dotknie Cię zapomnienie.

Noc ta długa, udane łowy,
Czas już udać się do alkowy.
Słodkich snów, gwiazd na niebie,
Jutro w łowach padnie na Ciebie...

Oto i Dyniogłowy w wykonaniu Vyrona, który stanął przed przyszłą Panią Kapitan w dyni na łbie ...