Po prostu Moe

Imię:
Moe

Nazwisko:
brak

Pseudonim:
brak

Wiek:
Ok 9-11 lat…sam do końca nie wie

Rasa:
Cień

Ranga:
Mieszkaniec

Miejsce zamieszkania:
Cała Kraina Luster

Moce:
Moe ma swojego przyjaciela. Zawsze mu towarzyszy, ukrywa się w jego wnętrzu. Dzięki niemu, Moe nigdy nie czuje się sam, może znaleźć u niego pocieszenie, choć Koszmarek (bo tak jest nazywany) nie potrafi mówić. Boi się też światła, więc większość osób myśli, że Moe ma zmyślonego przyjaciela, w końcu….to raczej normalne w tym wieku…prawda?
Gdy Koszmarek jest poza ciałem Cienia, zazwyczaj przyjmuje postać czarnego duszka, cienia. Może jednak też wyglądać jak zwykły cień (dzięki czemu Moe może ukryć swoją rasę przed światem), udawać cień kogoś innego lub zwierzęcia. Może się poruszać według własnej woli, ale nie może się oddalić, czy też odczepić od swojego przyjaciela. Może też „rzucić” się na kogoś pod postacią duszka, ale nie zrobi tym żadnej krzywdy. Co najwyżej przestraszy, bo jak cień może być niebezpieczny?
Koszmarek posiada jeszcze jedną umiejętność. Moe może się w nim schować. Gdy pójdzie gdzieś, gdzie jest cień może pokryć swoje ciało duszkiem, dzięki temu, póki ktoś nie uzna że postanowi pomacać dane miejsce, albo po prostu oświetlić je, bo wtedy Koszmarek szybko chowa się do Moe.
(Tak wiem, że ta moc to 2w1 ale nie planuję żadnych innych mocy, więc można to uznać jako 2)
 
Umiejętności:
1. Przetrwanie na ulicy – Moe może nie ma wielu lat za sobą, ale na ulicy żyje odkąd pamięta, wychowywany przez mieszkania ulicy z doświadczeniem, więc spokojnie sobie daje radę.
2. Lepienie figurek z gliny – glinę łatwo dostać, a jakoś trzeba sobie radzić. Figurki nie są piękne, ale widać, że Moe bardzo się stara i wkłada w to całe swoje serce.

Wygląd zewnętrzny:
Moe jest drobnym chłopcem, który nie wyróżnia się za bardzo niczym szczególnym od innych dzieciaków. Ot lekko wychudzony chłopczyk, o bystrych, dużych oczach. Prawe mieni się szkarłatem, drugie za to przybiera odcień fioletu.
Włosy ma białe niczym śnieg, a przynajmniej takie się wydają, bo gdy pada na nie światło słońca lub księżyca, mienią się wszystkimi kolorami tęczy. Pewnie nie byłoby to dziwne, gdyby nie fakt, że Moe jest…Cieniem! Tak! Ten wygląd zawdzięcza pewnie jednemu z rodziców, których nie zna, ale dużo osób, które go choć trochę znają zgaduje, że musiał mieć w rodzinie Baśniopisarza. Włosy są przydługie i zawsze poplątane i w nieładzie. No chyba, że ktoś mu zaproponuje kąpiel, albo przycięcie niesfornych kłaków.
Mierzy 138 cm wzrostu i waży około 20 kilogramów. Widać, że brakuje mu dobrej diety, ale co ma zrobić dziecko na ulicy? Zje co tylko mu się nawinie.
Jego ciało pokryte jest drobnymi bliznami po jakiś bójkach, małych wypadkach. Tak samo jest z siniakami i odrapaniami, których mu nie brakuje. Jest dość aktywnym dzieckiem, więc o drobne urazy nie trudno.
Ubrany jest w luźne, potargane spodnie, wygodne, wychodzone buty oraz poplamioną koszulę, w której też dziur nie brakuje. Ale nie przeszkadza mu to ani trochę. Jeden nadgarstek ma owinięty starym bandażem, bo trochę przesadził przy jednej pracy i uszkodził go sobie, a raczej na ulicy nie znajdzie nikogo kto by mu pomógł.

Charakter:
Moe, mimo iż wychowywał się na ulicy, nie jest typem rozrabiaki. Nie lubi sprawiać problemów, za to uwielbia pomagać. Nawet jeśli nic z tego nie ma. Bardzo jednak cieszy się, gdy dostanie kawałek chleba, albo owoce od sprzedawców, którym pomógł przenieść towar.  Przez to jednak wpada też łatwo w kłopoty, bo jak tutaj nie użyć takiego łatwowiernego dzieciaka, który zrobi wszystko byle być przydatnym?
Nigdy nikogo nie skrzywdził. Nie lubi przemocy i nie rozumie dlaczego istoty się do niej posuwają.
Szybko przyswaja nową wiedzę. Lubi się uczyć, umie też czytać i pisać, choć dość powoli i jeszcze niezbyt płynne. Jest jednak bardzo polnym uczniem i nigdy nie marudzi na nic.
Lubi lepić różne figurki z gliny oraz spędzać czas z Koszmarkiem. Przynajmniej póki nie nadejdzie noc. A dlaczegóż to? Moe bardzo boi się ciemności. Dodatkowo boi się też…koszmarów. Tak! Gdy przebywa w Krainie Snów, stara się ich unikać, ale gdy tylko w jakiś wpadnie, od razu go pochłania, choć nie zawsze rozumie jak to się stało. No cóż…dopiero przechodzi na dietę odpowiednią dla Cieni.
Mimo swojego trudnego życia, potrafi się uśmiechać i robić to często. W ten sposób ukrywa swoje prawdziwe emocje. Te złe rzadko się pojawiają na jego twarzy, czy nawet w jego oczach. Tak więc gdy oberwie i ktoś będzie się o niego martwić, to mimo iż w oczach pojawiają się łzy, to i tak szczerze się uśmiechnie. Ale nie odmawia pomocy, którą ktoś mu oferuje. Nigdy jednak o nią nie prosi, a przynajmniej nie dla siebie.

Historia:
Nikt tak naprawdę nie wie skąd pochodzi Moe. Pewnego, burzowego dnia został znaleziony przez starego Marionetkarza, który przez problem wylądował na ulicy i znajdował się już na niej od ładnych kilku lat. Nie mógł przejść obok płaczącego niemowlaka, dlatego mimo iż nie było mu lekko zajął się mały Cieniem.
Marionetkarz pochodził z dobrego domu, dlatego też Moe nie wyrósł na zbyt rozpieszczonego bachora. Zawsze był uczony by pomagać innym i nigdy się nie mądrzyć. Uczył go pisania i czytania oraz lepienia różnych rzeczy z gliny. Sam w taki sposób zarabiał na życie i był w tym naprawdę mistrzem.
Moe nie miał jakiś wspaniałych warunków do życia. Wiele razy namawiał swojego opiekuna by coś ukradli, ale szybko zostało mu to wybite z głowy. Nigdy nie był źle traktowany ani też katowany. Zawsze Marionetkarz dbał o niego, namawiał go do dobrego. Uczył go co może jeść i jak to jedzenie zdobyć. Sam był małomówny przez co chłopiec też nie był zbyt wygadany.
Często wpadali w kłopoty, w szczególności mały Cień, który nie miał najmniejszego pojęcia na temat swojej rasy.
W wieku mniej więcej siedmu lat, pierwszy raz wszedł do czyjegoś snu. Jakoś jednak udało mu się z niego wydostać, choć okazało się, ze przeniósł się dość daleko od domu. Na szczęście wrócił do domu, choć dostał za to burę od swojego opiekuna. W końcu jaki ojciec nie martwiłby się, gdy jego dziecko zniknie na kilka dni bez najmniejszego śladu?
Z czasem był coraz bardziej ciekawy, jednak nadal nie rozumiał jak to działa, przez co w pewnym momencie po prostu się zgubił w Krainie Snów. Pojawił się w jakimś koszmarze i nie miał pojęcia co zrobić. Pomógł mu dziwny, rudy Cień o niecodziennych oczach, którego ma nadzieję, że jeszcze kiedyś go spotka. Ten Cień pokazał mu jak poruszać się po snach, oraz jak może je pochłaniać. Nawet nie wiedział, że powinien się nimi posilać, ale jeszcze nie czul takiej potrzeby. Pomógł mu też trafić do domu. Uczył się pilnie i szybko podłapał jak powinien się tam poruszać, ale jednocześnie obiecał, że nie będzie wchodził w sny innych osób.
Gdy Moe miał jakieś dziewięć…może dziesięć lat (jakiś rok przed czasem fabuły), stracił swojego opiekuna. Marionetkarz był już stary, a dodatkowo ukrył przed swoim podopiecznym fakt, że zachorował. Często wysyłał go do pracy, przez co chłopczyk też nie miał możliwości zaobserwowania czegokolwiek. Ostatnim życzeniem mężczyzny było to, by chłopiec zawsze się uśmiechał i nadal żył tak jak go uczył. Moe przyrzekł, że tak będzie robił oraz, że jeśli ktoś będzie chciał go przygarnąć, to nie będzie odmawiał.
W ciągu następnego roku, Moe był bardzo samotny. Przynajmniej do momentu gdy poznał Koszmarka. Ten cienisty stwór boi się światła, jest też nieśmiały, przez co dużo osób myśli, że chłopiec z tęsknoty za ojcem. Nauczył się panować nad mieszkającym w nim stworem, jednak nadal nie pojmuje, że jest to jego moc. Uważa go po prostu za swojego przyjaciela, na którego zawsze może liczyć.
Teraz chłopca można znaleźć na ulicach Miasta Lalek, gdzie znajduje jakieś małe prace, pomaga innym i czasem wpada w kłopoty. Zawsze jednak jest uśmiechnięty i wesoły, przynajmniej wtedy, gdy ktoś go widzi. Gdy nikt nie patrzy, spogląda na dzieci z rodzinami ze smutkiem i tęsknotą, zastanawiając się jak to jest mieć prawdziwy dom.

Karta nie wymaga większych poprawek.

AKCEPT