Pierwsza dostawa

Przedmieścia Odwróconego Miasteczka, gorsza ich część. Normalnie nie zaszedłby do takiego miejsca, Frank został jednak wezwany przez organizację do której dołączył pijany podczas rozmowy z jakimś podejrzanym typem. Miał być kurierem, miał dostarczyć paczkę z jednego miejsca do drugiego i zarobić na tym bardzo dobre pieniądze. Nie ważne jak podejrzanie to wszystko brzmiało, potrzebował pieniędzy więc nie bardzo miał wybór. Zgodził się i został wezwany do wykonania swojej roboty. Miał zabrać z tego osiedla paczkę i dostarczyć ją do Miasta Lalek. Środek nocy, cienie jakby wyglądające zza rogów i rzucające złowrogie spojrzenia w stronę Opętańca.
Na liście miał adres odbioru paczki oraz nazwisko i adres odbiorcy. Dodatkowo dostał sygnet z symbolem kruka, który miał służyć mu jako sposób identyfikacji swojej pozycji. Prawdopodobnie pomógłby mu wyjść z jakichś opałów gdyby w jakieś trafił. Zadanie wydawało się proste, jednak w tym świecie nic nie jest tak proste jak się wydaje...

Ranga: C
Zadanie: Odebranie i dostarczenie paczki w nienaruszonym stanie

Datek od nieznajomego typa w barze, niezależnie jak hojny, nie mógł przecież Frankowi starczyć na zawsze. Potrzebował jakiegoś bardziej stałego źródła dochodu, by móc dalej wynajmować pokój w hostelu i mieć co włożyć do ust. A w międzyczasie... Szlajać się i dalej próbować zrozumieć, że nie znajdzie tego przeklętego lekarstwa. Teraz jednak czekała na niego przesyłka do dostarczenia. Że odbywało się to w nocy, to o wiele inna sprawa.

Zatrzymał się dopiero przed wskazanym adresem. Bardzo źle byłoby tutaj zabłądzić o tej porze, jeszcze gorzej jednak zdawało się opętańcowi zwalniać. Wierzył, że jeśli utrzyma tempo i nie będzie patrzeć w podejrzane zakątki, to wszystkie ciemne typy go zostawią w spokoju. A teraz tu dotarł. Z bijącym sercem zatrzymał się pod drzwiami adresu wskazanego w liście. Załomotał w nie kilka razy, po czym cofnął się nieco do tyłu. Z coraz bardziej rosnącą podejrzliwością czekał, aż gospodarz wreszcie mu otworzy.

Frank przybył na wyznaczone miejsce. Ba! Nawet się nie spóźnił za bardzo biorąc pod uwagę, że czas w tej krainie płynął zdecydowanie inaczej niż w świecie ludzi. Czegóż innego zdało się spodziewać po wybrańcu samego Kruczego Barona.

Gdy mężczyzna tylko załomotał w wyznaczone drzwi usłyszał raban po ich drugiej stronie. Dobrze zrobił cofając się o kilka małych kroków ponieważ drzwi niemalże wystrzeliły w jego stronę - kto normalny mocuje zewnętrzne drzwi domostwa żeby nie otwierały się do środka?

W progu zamiast jak się mogło zdawać po sile z jaką otworzono drzwi wielkiego bandziora stała starowinka wymachująca laską i wydzierająca się na Franka w chyba tylko sobie samej znanym języku. Frank oberwał kilka razy laską zanim zdążył nabrać bezpiecznego dystansu, nie było to jednak bolesne. Babulinka dalej się na niego wydzierała, a jedyne co Frank zdołał zrozumieć z jej bełkotu to imię Ivor.

Już na wstępie, gdy tylko usłyszał hałasy z wewnątrz, opętaniec wiedział już co się święci. Aczkolwiek nie spodziewał się akurat staruszki. A zwłaszcza tego, że zacznie obijać go bez powodu laską.
- Proszę się uspokoić... Ja tu po paczkę.
Wymamrotał Frank z lekkim znużeniem, po czym zaczął grzebać po kieszeniach. Starał się przy tym ignorować krzyki staruszki i jej wywijanie laską, która już na szczęście nie mogła go dosięgnąć. Po dłuższej chwili poszukiwań, opętaniec w końcu wysupłał podarowany mu wcześniej sygnet i pokazał gospodyni. Miał nadzieje, że nie będzie musiał go używać, ale widocznie to był jedyny sposób, by się dogadać.

Babulinka jak nagle zaatakowała Franka, to po okazaniu sygnetu natychmiast zamarła w miejscu, a jej oczy napełniły się strachem. Stała tak przerażona przez chwilę by na kilka sekund zniknąć ponownie w ciemnościach domostwa. Frank słyszał jakiś rumor, jakieś szepty i po chwili znowu zobaczył kobietę - tym razem z niewielką paczką w dłoniach, może rozmiarów noworodka. Szczelnie zapakowaną w szary papier i zawiązaną bordowym sznurkiem, zapieczętowanym czarnym lakiem z pieczęcią kruka. Drżące dłonie starowinki wręczyły pakunek w dłonie kuriera, a kobieta zniknęła w domu i zamknęła drzwi na zdawało się około 20 różnych zamków i kłódek.

W ten oto sposób, Frank wykonał pierwszą część wyznaczonego mu przez Barona zadania. Teraz zostało tylko dostarczyć paczkę bezpiecznie w wyznaczone miejsce B i po sprawie.

Paczka wydawała się delikatnie miękka i pachniała lekko metalicznie.

Reakcja staruchy zaskoczyła Franka, mimo że spodziewał się nastąpienia współpracy z jej strony po okazaniu znaku. Nie wiedział, że może w ogóle wzbudzać taki strach wśród ludzi. Albo, jak sobie szybko uświadomił, nie on, a sygnet. W głowie opętańca po raz kolejny pojawiły się myśli, czy aby na pewno robota, którą wziął jest do końca zgodna z prawem. Zapewne nie, ale on nawet nie był tutejszym obywatelem, więc niewielkie to miało znaczenie. Liczyło się, by nie zrobiono mu krzywdy.
- Dziękuję...
Wymamrotał cicho w kierunku baby, gdy ta wreszcie wręczyła mu pakunek. Następnie stał jeszcze tak przez chwilę, aż ostatni z zamku nie zaskoczył. Pociągnął nosem z zimna, po czym ruszył w drogę do punktu docelowego. O trasę musiał wcześniej wypytać, ale zdołał ją jakimś cudem zapamiętać.

Oczywiście nie mogło pójść wszystko tak łatwo jakby Frank tego chciał. Pech chciał, że idąc jedną z alejek Frank poczuł, że ktoś go śledzi. Zanim mógł zareagować był już otoczony przez czterech zbójów z nożami wycelowanymi prosto w niego. Wizualnie przypominali zwykłych bandziorów z tej okolicy miasta, podkrążone i czerwone oczy wskazywały również na nadużywanie opium i alkoholu. Najpewniej po prostu szukali szybkiego zarobku, bo haj im się kończył.

- Wyskakuj z sakiewki pięknisiu! Jesteś tu z rozkazu Kruczego Barona, prawda? To znaczy, że musisz mieć dużo pieniędzy, dawaj je albo zabierzemy je siłą!

Wieczór był taki spokojny... Był, to dobre słowo, bo nim Opętaniec się obejrzał, coś go zaczęło śledzić. Wyraźnie przyspieszył kroku, chcąc jak najszybciej załatwić co miał do załatwienia i wrócić do hostelu. Niestety, pewna grupka ćpunów postanowiła pokrzyżować mu plany. Czwórka napastników wypadła nagle w pewnym momencie ze wszystkich stron i wymierzyła w niego noże. Serce Franka zamarło, a zaraz potem wzięło go obrzydzenie, gdy zobaczył w jakim stanie złodzieje są.
- Nie chcę kłopotów... Spokojnie, niech już wam będzie.
Odparł z przestrachem w głosie, w rzeczywistości jednak zaciskając zęby z wściekłości. Bał się rzecz jasna, ale chyba jeszcze bardziej ogarniała go dziwaczna desperacja. Od początku tu coś śmierdziało. Odkąd odebrał paczkę, docierało do niego, że Baron to nie jest zwykły zleceniodawca. I strach było pomyśleć, co z nim zrobi, jeżeli odda paczkę.
- Już oddaje...
Mruknął drżącym ze strachu, a w rzeczywistości z poddenerwowania głosem. Jego serce przyspieszyło, gdy podjąć musiał natychmiastowo dosyć trudną decyzję. Ale zdecydował. Podszedł do jednego z napastników blokujących ulicę. Jeśli cholerne skrzydła go nie zawiodą, to miał szanse zbiec jeszcze. Nikt mu przecież nie gwarantował, że po poddaniu się zostawią go w spokoju.