Nisha

Imię: Nisha
Nazwisko: Gajewicz
Pseudonim: -
Wiek: 365 lat
Rasa: Senna zjawa
Ranga: Krwiopijca
Miejsce zamieszkania: W Świecie Ludzi ma mieszkanie niedaleko Coventry, w Krainie Luster prowadzi kawiarnię w Odwróconym Osiedlu.

Moce:
>Skrzydła - Nisha potrafi wytworzyć parę wielkich, kruczoczarnych skrzydeł z jej pleców. Te, mimo iż są całkiem pokaźnych rozmiarów, lepiej sprawdzają się w czasie szybowania niżeli aktywnego lotu.
(Czas trwania 3 posty, 3 posty odpoczynku.)
>Sugestia - Przydatna zdolność wampirzycy, moc wpływa na działanie oczarowanego celu, sugerując jej wykonanie pewnych czynności. Ograniczona do zadania lub dwóch, musi zostać wyrażona w sposób zrozumiały dla osoby oczarowanej. Innymi słowy, jeśli oczarowywania osoba nie rozumie tego, co Nisha mówi, moc nie ma prawa się zmanifestować. Sugestia musi być dla celu rozsądna, a więc nie można zasugerować niczego, co w sposób oczywisty zagrozi osobie oczarowanej ( mówimy tu o sugestii typu rzuć się na włócznię lub innych w sposób oczywisty zagrażającymi zdrowiu zadaniom).
Jednak można wykorzystać niewiedzę oczarowanej osoby ( można zasugerować, by postać ukradła jakiś przedmiot, mówiąc jej, że nie należy do nikogo; jeśli osoba oczarowana nie zna właściciela przedmiotu, sugestia zadziała mimo, iż skutek zabrania przedmiotu może mieć negatywne konsekwencje dla osoby oczarowanej) Sugestia jest tym skuteczniejsza im cel bardziej rozumie w niej swój zysk.
Nie można też sugestią nakłonić osoby oczarowanej, by zabiła kogoś innego; w tym przypadku zaklęcie również nie zadziała.
Sugestia trwa 3 posty albo do czasu wykonania zadania / czynności / prośby Nishy. Odpoczynek 5 postów.
>Rangowa: Zauroczenie osoby  (działa 3 posty, potem 4 posty przerwy)

Umiejętności:
Wampirzyca zna sę na truciznach. A dokładniej rzecz ujmując, na różnego rodzaju środkach nasennych. Te pomagają jej ‘wgryźć się’ w jej ofiary bez ryzyka, że zostanie złapana. Jest dobrą kucharką, ale jeszcze lepszą cukierniczką. Zdolnością, którą również nabyła w czasie swojego życia jest umiejętność przebierania się i zmiany swojego wizerunku i tożsamości. Peruka, soczewki kontaktowe, makijaż a nawet inny zestaw ubrań… I Nisha staję się kimś innym.

Wygląd zewnętrzny:
Nisha to wysoka, bo mierząca 184 centymetry zjawa o bystrych, złotych oczach. Jej blada  cera całkiem dobre komponuje się z jej krótkimi, czarnymi włosami i niewielkim molem pod lewym okiem. Jest fanką mocnego makijażu i zazwyczaj nie opuszcza swojego domu jeśli nie jest starannie umalowana. Jej uszy, dla kogoś bardzo bystrego, mogą przynosić na myśl, że nie jest człowiekiem; bowiem są delikatnie spiczaste. Jest to tak mało widoczny detal, tak więc może bez większych problemów powiedzieć, że taka po prostu się urodziła. Lubi przyozdabiać je kolczykami. Jej pełne usta są zazwyczaj pomalowane czerwoną lub ciemną szminką; mają z jednej strony przykuwać spojrzenia jak i z drugiej - ukrywać jej wampirze kły przed tymi, które byłyby  nadto ciekawskie.
Przechodząc do opisu ogólnego, to Nisha ma czym oddychać. Ta stworzona, by zwabiać na manowce wampirzyca, ma skórę pozbawioną skaz.  Jej biust jest obfity, czyli po prostu duży. Jego pokaźne rozmiary uwidaczniają niewielkie wcięcie w talii. To też po części zasługa jej sporych rozmiarów bioder.
Jej ubiór natomiast zależy w dużej mierze, po której stronie lustra się znajduje. Po tej niemagicznej stronie zakłada znacznie bardziej różnorodne stroje. Mimo swoich lat nie chce wyjść za kogoś, kto mentalnie przybywa w poprzednim wieku. A więc znacznie więcej wygodnych ubrań, jednak ona wciąż woli sukienki i suknie. Przełamuje się jednak od czasu do czasu i tak oto ostatnio wyszła nawet na zakupy w bluzie z odkrytymi ramionami i granatowej spódnicy...
W krzywym zwierciadle natomiast ubiera się jak panna z lat 40 ubiegłego wieku; w suknię w charakterystycznym dla tamtego okresu stylu z dużym kapeluszem. Na rękach zazwyczaj nosi cienkie rękawiczki, zazwyczaj koloru białego albo czarnego. Styl ten zachowała, ponieważ kawiarnia, którą prowadzi, została założona w czasach, kiedy taka była moda w Brytanii. Dlatego pragnie też, by jej ubiór każdy kojarzył z jej kawiarnią.

Charakter:
Nisha to wampirzyca zrodzona w lęku przed Elizabeth Bathory. Mimo iż nie posiada jej wspomnień ani też nawet sama nigdy nie była zbyt zainteresowana swoim pierwowzorem, to zachowała kilka jej cech. Jest raczej typem ambitnej intelektualistki, która gardzi wszystkim, co może zamknąć jej okno na świat. Ma też raczej sadystyczne zapędy i kocha kolor szkarłatny, bo jest kolorem krwi. Co ciekawe, raczej nie ubierze się w ubrania w tym kolorze.
Przez ludzi widujących ją na ulicy, uważana jest zazwyczaj za enigmatyczną starszą panią z sąsiedztwa. Ona sama nie ma nic przeciwko, by ci tak myśleli. W końcu nawet gdy mówi do dorosłej, nieznanej jej osoby, potrafi nazywać tę osobę różnej maści zdrobnieniami. Typowe dla niej jest mówić innym na przykład “słońce”, “kochanie”, “dziecko” czy też nawet “kwiatuszku”. Siłą rzeczy, sama wyrabia o sobie taki pogląd, jeśli zawita w jakimś miejscu na dłużej.
Ona sama ze spokojem stwierdzi, że wszystkich dookoła kocha i nienawidzi w tym samym stopniu. Kocha, bo są jej pożywieniem i lekarstwem na agoniczne znudzenie każdym kolejnym dniem. W końcu każda istota w samotności się sypie w pył, nawet wampirzyca. Często czuje się po prostu samotna i dlatego, mimo iż żywi się ludzką krwią, jest godna litości.  Nienawidzi, bo to z ich winy musiała przez wiele lat prowadzić życie tułacza. Nigdzie nie mogła zostać na dłużej; gdy na kimś się żywiła, musiała go zazwyczaj uwieść i nawet nie gwarantowało, że koleś nie da pary z ust i nie wyśle za nią kościoła. Zabijanie ich też nie byłoby lepszym rozwiązaniem. Z początku nienawidziła też siebie, za to kim jest, lecz na pewnym etapie życia zaakceptowała swoją naturę.
Jej hobby to robienie deserów i ciast. Pięknie. Jednak nie bardzo może je ona jeść. Dlatego zwykła mówić, że jej wady mszczą się na niej. Serwując klientom swoje słodkie arcydzieła do kawy, zazwyczaj pyta się o ich doznania smakowe. Pozytywna opinia potrafiła wywołać u niej ciepły, matczyny uśmiech. Jako osoba, która spędziła lata pośród angielskiej inteligencji, zaczęła lubić ludzi, którzy w tamtejszym języku byliby nazywani "Fancy Speakers"; lubi posłuchać mądrej osoby i w miarę możliwości, stara się takową mądrość odwzajemniać.
Jeśli chodzi o swoje ofiary, to jak każdy wampir, jakby była postacią prawdziwie praworządną, ma swoje zasady. Podstawową jest: żadnych dzieci. Nie wbijamy im swoich kłów w kark. Nie jednego, uchroniłaby przed innymi - i przed sobą przede wszystkim. Dalej, kobiety są smaczniejsze od mężczyzn. Może dlatego, że to rzadszy kąsek na jej ‘talerzu’? Preferowany typ? AB. Ona sama nie wie, jak czuje, że to właśnie ta, a nie inna krew, ale stoi murem za stwierdzeniem, że AB smakuje najlepiej.
Jej wampirze korzenie powodują, że jest nieco zarozumiała i sprawia wrażenie, że jest kimś z niebieską krwią. Prawda jest taka, że szlachtą niewiele ma wspólnego i już nie raz pracowała jako służąca albo kelnerka. Jest po prostu bardziej niż ktokolwiek inny świadoma swoich kobiecych walorów. Dobrze wie, czego okoliczne oczy chcą i dobrze wie, że może to wykorzystać. Więc często patrzy na innych z góry, a często się jej to udaje, bo jest dość wysoka.
Ma też swoją niezdarną stronę. Często buja w obłokach, myśląc o czymś tak mocno i zaciekle, że świat mógłby i dla niej zniknąć, rozpłynąć się byle ona mogła w spokoju marzyć i myśleć. Inną drogą, że potrafi być też troszkę ciamajdowata od czasu do czasu...

Historia:
Nisha może pochwalić się prawdziwie długim życiem. Powstała w drugiej połowie XVII wieku i jej wygląd całkowicie bazuje na niesławnej Elizabeth Bathory. Tak naprawdę, to bazuje na pustym obrazie, który pewnego dnia narodził się w umyśle jednego z rezydentów zamku Čachtice, w którym to owa Hrabina przebywała. Śniący, bardzo bał się ducha Bathory. Miał uczucie, że ta go obserwuje, i że każdego dnia słyszy w swej sypialni jej szept. Ta nie dawała mu spokoju nawet w czasie snów, kiedy to jawiła mu się jako piękna wampirza kobieta, gotowa by rzucić się na niego ze swoimi długimi jak noże szponami i ostrymi jak igły kłami.
Sny mężczyzny były niemalże pragnieniami. Wierzył on, że ona czatuje na jego życie, a pracy w zamku, w którym ona żyła niecałe pół wieku temu, po prostu nienawidził. Jego strach i wiara w to, że ma do czynienia z krwawą Hrabiną dały tej marze sennej prawdziwe życie. Zjawa nie mogła być mu bardziej wdzięczna. Podeszła do wciąż śpiącego mężczyzny i słodkim głosem przemówiła do jego śpiącego ucha:
“-Mnfufu… muszę Ci podziękować, bo Twój strach w jakiś sposób nadał mi tę formę… Która jest znacznie doskonalsza niż ta, którą miała Bathory… Jednak wracając do sedna kochanie, spełnię Twoje życzenie… zaraz po wyjściu tej dziwnej krainy, jestem nieco… głodna. “
Oczywiście, po usłyszeniu takiego monologu, nieznany jej nawet imienia pacjent, którego tak straszyła szybko się obudził, ale ta już żywiła się jego krwią. Tak więc stał się ofiarą własnej słabości i strachu przed kimś, kogo już nie ma.
Na tym się skończył jej pobyt w zamku. Zjawa wiedziała, że nie może stracić żadnej chwili, i że musi jak najszybciej uciec od miejsca, w którym szybko zaczną jej szukać. Wyemigrowała do ówczesnej Polski, gdzie było jej najbliżej i najbezpieczniej, bowiem Austria nie byłaby dobrym wyborem.
Największym jej problemem był fakt, że nie wiedziała, kim tak naprawdę jest. Sam fakt jej istnienia był dla niej niejasny, a sen z którego wyszła, nie dał jej zbyt wiele wskazówek poza tą jedną, oczywistą. Tą, że ten mężczyzna w jej osobie widział Bathory. Tak więc od razu wiedziała, że jest wampirzycą. Fakt, że jest senną zjawą, stał za nią zamglony przez długie, niespokojne lata.
Wiedząc, że ma niesławne pochodzenie, będąc już w Polsce przyjęła nazwisko Gajewicz, z imieniem Katarzyna. Dopiero potem, w Anglii przyjęła raczej ekscentryczne imię “Nisha”, jednak zachowała polskie nazwisko.
Dalsza jej historia to historia ciągłych podróży. Ktoś, kto spijał krew niewinnych, po prostu nie miał lekko, a sam fakt, iż była ona osobą urodziwą i wykształconą, nie tylko w kwestiach intelektualnych mogły szybko zwabić na nią oczy kościoła, co byłoby dla niej bardzo czarnym scenariuszem. W końcu jako zjawa po prostu się nie starzała. To jednak nie powstrzymało jej od zgromadzenia w tym kraju niewielkiego majątku, przy użyciu walorów swojego piękna jak i obecnej sytuacji politycznej; Bowiem gdy dotarła do Polski, ta broniła się przed Szwedami, nie wspominając o Rosji i Brandenburgii i na Turcji kilka lat później kończąc.
W Polsce więc przebywała do początku XVIII wieku, kiedy to z powodu pogarszającej się sytuacji politycznej, zdecydowała się wyemigrować do Anglii. Nie była zadowolona z sytuacji politycznej w tym kraju, który nie tylko był bezpieczny, to dodatkowo utrudniał jej zdobycie wykształcenia, którego bardzo pożądała. Płynąc statkiem, została zapytana przez jednego z marynarzy, dlaczego opuszcza Polskę. Na początku wspomniała o tym, że lata temu, Polacy nie mieli problemów z obroną swojego kraju.
“Jeżeli teraz im się to nie udaje, to dlatego, że Polska zgniła u podstaw. Żądza władzy i nieuczciwe rabowane dobra zniszczyły lud, który niegdyś wyrósł do wielkości dzięki uczciwości, samodyscyplinie i wzajemnemu szacunkowi i odpowiedzialności. Polacy… Polacy wierzą, że bronią europejskiej cywilizacji przed muzułmanami i barbarzyńcami, ale w rzeczywistości bronią tylko ładu, które pozwala im - coraz mniej licznej magnaterii komfortowo żyć. Nie dlatego, że kiedyś brakowało im wyobraźni tylko dlatego, iż ich horyzonty były kształtowane w całkiem innych czasach. Wiesz… po ostatniej wojnie koniec dla nas, zwykłych mieszkańców z pewnością jeszcze nie przyszedł, ale był już w zasięgu wzroku. Cienki lód zwolna łamał się pod ich nogami, a ludzie nie mogli nawet wyobrazić sobie, jak będzie wyglądała ich przyszłość. Dlatego zdecydowałam: Rzeczpospolita jest teraz dla mnie krajem, który odszedł, by nigdy więcej już nie wrócić w moich marzeniach. ”
Brzydziła się przesadnym hedonizmem i w Brytyjskich szukała czegoś nowego, nawet jeśli miała problem ze zrozumieniem tak odmiennej kultury. Tak naprawdę zrobiła to, by potem zawędrować do nowego świata, jednak nieznajomość języka tego kraju stanął jej na drodze. Spędziła dobrych kilka lat na nauce i dorabiając to tu to tam. Zatrudniła się w jednej z Londyńskich kawiarni i była to praca, która bardzo dużo dla niej znaczyła. Głównie dlatego, że właścicielka kawiarni również była zjawą i to ona pokazała jej, czym jest i co potrafi. I, mimo iż nie pracowała tam dłużej niż kilka lat, bardzo ceniła te Londyńskie doświadczenie, bowiem lata później otworzyła swoją, aczkolwiek po drugiej stronie lustra.
Ostatecznie z jej plany o podróży do USA nie wypaliły, więc została na wyspach Brytyjskich, mieszkając w przeludnionym Londynie, od czasu wędrując po krainie snów do Krainy Luster. Przebywała w tym mieście aż do drugiej wojny światowej, kiedy to masowe bombardowania zmusiły ją do opuszczenia miasta. Nisha nigdy więcej do niego nie wróciła, bo zakupiła niewielkie mieszkanie z dala od miastowego zgiełku.

Inne
=> Kawiarenka, którą prowadzi nazywa się “Fantazja”.
=> W tych nieco bardziej przyjemnych czasach, potrafi poratować się woreczkami z krwią. Narzeka jednak na ich kosmiczną cenę.
=> Potrafi mówić po węgiersku, polsku i angielsku. Jednak pisać umie tylko po polsku i angielsku.