Shirakami Izumi

Imię: Izumi
Nazwisko: Shirakami
Pseudonim: Brak
Wiek: 20
Rasa: człowiek
Ranga: Mieszkaniec
Miejsce zamieszkania: Świat Ludzi

Moce: Chciałaby
Umiejętności:
-Szybka nauka – Jest to raczej coś, co potrafiła od zawsze. Życie w nieustannej podróży zmuszało ją poniekąd do szybkiego poznawania i odnajdywania się w nowych sytuacjach i miejscach. Ciągłe zmiany szkół także w tym pomogły. Jakoś w końcu trzeba było zachować dobre oceny, czyż nie? Podstawa programowa jest podobna wszędzie, więc przestudiowała w kilka miesięcy cały podręcznik i przynajmniej z jednym przedmiotem miała spokój.
-Łatwa adaptacja - Umiejętność, która przyszła w parze z powyższą. Przy tak częstych zmianach otoczenia, jeśli chciała mieć jakieś towarzystwo przynajmniej na jakiś czas, musiała szybko poznać ludzi wokół siebie i dostosować się do środowiska. Dzięki temu jest zawsze przygotowana na nowości i gotowa je zaakceptować. Właściwie… w tym momencie prawdopodobnie trudno byłoby jej  bez żadnych „urozmaiceń”.
-Opieka nad zwierzętami – Ludzie odchodzą, zwierzęta nie. Znaczy też odchodzą, ale zazwyczaj nie dlatego że mają cię gdzieś. Tego zdania była rodzina Izumi, dlatego też nie szczędziła jej kotków, piesków, czy czegokolwiek dziewczynka nie zapragnęła. Oczywiście nie znaczy to, że ją rozpieszczali! Ze zwierzęciem przychodzi wielka odpowiedzialność, a z odpowiedzialnością miłość. Izumi potrafi jednak zaopiekować się nie tylko psami i kotami. Kiedyś próbowała mawetwychować sarenkę!
-Losowa wiedza - To raczej naturalne skoro podróżowała po świecie, ale także warto wspomnieć.  Zacytować fragment polskiej literatury? Jakieś indonezyjskie przysłowie? Randomowy fakt o Japonii? Nie ma problemu! No dobra. W Japonii się urodziła, więc byłoby wstydem, gdyby nie wiedziała nic o swoim kraju. Nadal jednak, zna kilka podstawowych słów w różnych językach, a nawet w wybranych potrafi przeprowadzić bardzo prostą konwersację.
-Survival - Mimo że podróżowała z rodzicami, czasami zdarzało jej się wpaść w kłopoty i… na przykład zgubić w lesie. No dobra… nie było miesiąca, a czasami nawet tygodnia bez wpakowania się w coś… nieciekawego. Z tego powodu Izumi nauczyła się rozstawiać namiot, rozpalać ognisko, a nawet odróżniać owoce jadalne od niejadalnych. Wszystko z własnego doświadczenia! Survival, wliczając w to pierwszą pomoc, nie jest dla niej niczym nowym.
-Pierwsza pomoc - Być może warto jednak wspomnieć coś więcej? RKO to nie jedyne, co potrafi Izumi. Ze względu na swoją niezwykłą umiejętność pakowania się w kłopoty, została wręcz zmuszona do przestudiowania kilku podręczników do pierwszej pomocy. Bardzo szybko uznała tę wiedze za bardzo potrzebną nie tylko dla siebie, ale także dla innych. Jej umiejętności wykraczają odrobinę poza samą pomoc, zahaczając już o podstawy wiedzy medycznej/

Wygląd zewnętrzny:
Długie, czarne włosy opadają na ramiona zazwyczaj uśmiechniętej dziewczyny. Są w miarę zadbane… może tylko trochę potargane, jeśli akurat Izumi opuszcza dom w pośpiechu.  Czasami ozdabia je kilka spinek, lub ciemna opaska. Nigdy kucyk, lub CO GORSZE warkocz. Kitka sprawiałaby, że mylono by ją z dzieckiem a warkocz… to po prostu nie w jej stylu. Izumi woli czuć wiatr we włosach, zamiast zwisającej z głowy kłody! Co do twarzy… to właśnie ona jest winowajczynią mylenia dziewczyny z dzieckiem. Drobna, gładka, przyozdobiona niebieskimi oczami, małym, lekko zadartym nosem i ustami wykrzywionymi w lekkim uśmiechu. Dobrze, że nie ma piegów ani pieprzyków, bo wtedy chyba nawet pokazanie dokumentu tożsamości pozwoliłoby jej co najwyżej na zakup bezalkoholowego piwa… nie żeby jakoś często piła! Jej figura jest… przeciętna. Nie żeby na to narzekała, ale brak wydatnych, kobiecych atutów nie ułatwia raczej dorosłego życia.  Podsumowując: Wygląda dość młodo, co jest jednocześnie atutem i przekleństwem. Z jednej strony ma dość ciągłych pytań w stylu „Ty na pewno masz więcej niż 18 lat?”, ale przynajmniej może zrobić coś głupiego a ludzie i tak pomyślą, że „to tylko dziecko, nie zwracajmy uwagi”.
 
Charakter: Już na pierwszy rzut oka widać, że Izumi to dość żywiołowa i gadatliwa istota. Może jednak wygląd to nie wszystko co sprawia, że jest mylona z dzieckiem? Lubi podróże i jest bardzo ciekawa świata. Jeśli spotkałaby na przykład Dachowca, niech się szanowny kiciuś nie zdziwi, gdy nagle zostanie potraktowany wskaźnikiem laserowym, albo jako prezent powitalny otrzyma zabawkę z kocimiętką. Każda istota nie będąca człowiekiem powinna wykazać się przy niej anielską cierpliwością, ponieważ nie zawaha się ani przez chwilę poprosić Upiornego Arystokratę o pozwolenie na dotknięcie rogów, albo Lunatyka o opowiedzenie jej wszystkiego, czego doświadczył w innych światach. Poza tym, jeśli chodzi o interakcje z innymi, Izumi jest bardzo szczera. Jeśli ktoś ją zrani, nie wstrzyma się nawet przed osobami z wyższymi statusem. Każdemu wygarnie, co o nim myśli! Nie, żeby się jakoś szybko denerwowała, po prostu nie pozwoli nikomu wejść sobie na głowę. Jej dynamiczność  może doprowadzić także do sporej ilości lekkomyślnych zachowań i, wierzcie mi, zgubienie klucza czy nabicie sobie guza przez upadek ze schodów nie są dla niej nowością. Co jeszcze można rzec? Zawsze jest otwarta na nowe przygody i znajomości! Chętnie też opowiada o swoich doświadczeniach, choć… czasami pozwoli sobie trochę je ukoloryzować. Bardzo wyróżniającą ją cechą jest też ośli upór, czy jak woli to określać, determinacja. Jeśli coś sobie postanowi, nawet jeśli wykonanie tego będzie graniczyło z cudem, zrobi to. Powodzenia każdemu, kto spróbowałby ją powstrzymać.

Historia: Jak już pewnie można się domyślić, dzieciństwo tej osóbki usłane było przygodami. W wieku 4 lat dostała pierwsze zwierzątko. Nie, nie był to kotek ze schroniska, czy  hodowli, adoptowany w miłe, niedzielne popołudnie. Znaczy… tak, był to kot. Okoliczności adopcji zwierzątka były jednak raczej… deszczowe i uliczne. Dla ciekawskich, był to także czwartek. Izumi wymykała się od jakiegoś czasu z domu niosąc plasterek szynki, czy kawałek innego mięsa. Dopiero po tygodniu okazało się, że powodem tych ucieczek była brązowa, wychudzona i chora kotka. Brak odpowiedzi na zamieszczone w Internecie ogłoszenia i rozkwitająca już w dziecku miłość do, jak nazwała kotkę, Choco skutecznie sprawiły, że po kilku wizytach u weterynarza kotka zamieszkała z rodziną Shirakami. W ten sposób Izumi zaczęła uczyć się odpowiedzialności, która okazała się przydatna w późniejszym życiu.
Kiedy miała 9 lat, w nagrodę za niezwykłe osiągnięcia w nauce jej rodzice zabrali ją w pierwszą podróż. Były to wakacje na Florencji! Zachwycona tamtejszą kulturą i klimatem tak odbiegającym od tego, co dotąd znała Izumi obiecała sobie, że od tego momentu będzie podróżować więcej. Cóż… jej marzenie się spełniło, bo już kilka miesięcy po powrocie, z powodu awansu ojca musiała przeprowadzić się z Na Hokkaido.  W tym czasie, poza zdobywaniem przyjaciół i nauką, Izumi zaczęła interesować się wszelkiego rodzaju zjawiskami nadnaturalnymi i legendami miejskimi. Jej nowym hobby stała się eksploracja miejsc uważanych za nawiedzone lub po prostu takich, które uznała za interesujące. Co roku jeździła teraz z rodzicami na wakacje. Miała takie szczęście, że oni też uwielbiali podróżować!
Gdy Izumi miała 12 lat, jej rodzina po raz kolejny musiała się przeprowadzić. Tym razem była to wyprowadzka do Indonezji spowodowana pogarszającym się stanem zdrowia siostry ojca dziewczynki. Ciotka mieszkała sama i nie miała nikogo, kto by się nią zaopiekował. Ku uciesze Izumi miała jednak dwa psy i, co ważniejsze, mnóstwo ciekawych historii do opowiedzenia! Wakacje stały się teraz czasem przeznaczonym na odpoczynek, nawet jeśli odbywały się w innym kraju.
Kiedy jej wiek na to pozwolił, Izumi zaczęła pracować. Początkowo były to jedynie niewielkie zlecenia, zazwyczaj dotyczące zwierząt. Dziewczyna kochała opiekować się nimi i wyprowadzać psy na spacer. Dzięki temu w końcu miała trochę samodzielnie zarobionych pieniędzy! Później zaczęła nawet pracować na pół etatu w biurze turystycznym!
Niestety, wszystko co dobre musi się kiedyś skończyć. To była chwila. Piorun uderzył w dom ciotki, który od razu stanął w płomieniach. Poza Izumi, która wtedy była w pracy nikt nie przeżył, Przez kilka miesięcy dziewczyna mieszkała u swojego przyjaciela, który pomógł jej dojść do siebie. Po tym czasie przeprowadziła się do odziedziczonego po ciotce domu w Glassville. Tu planuje zacząć życie zupełnie od nowa i… kto wie? Może spotkać istoty z Krainy Luster o której kiedyś słyszała? Fakt, to na 99% tylko bajka opowiedziana dziecku, ale… nie można mieć marzeń?

Z racji stworzenia postaci człowieka otrzymujesz na start Tęczową Różdżkę! Życzę miłej zabawy!