Gabinet zabiegowy

Zapięła ostatni guzik swojej sukienki i wzięła za ucho swój wiklinowy koszyczek. Nie przegapiła intensywnego spojrzenia czerwonych oczu Marionetki, które wręcz wwiercały się w jej ciało. Spojrzała mu w oczy i utrzymała chwilę spojrzenie, nim opuściła wzrok i przygryzła w zamyśleniu wargę. Nie znała się na Marionetkach, lecz mężczyzna wydawał się być zmęczony. Być może zmęczenie rozchodziło się jak prawdziwa zaraza, skoro Niamh sama najchętniej pogrążyłaby się w drzemce. Po chwili sama sobie sprostowała, że w zasadzie ona zawsze jest zmęczona.
— Dziękuję, proszę pana. To spotkanie było dosyć ciekawe... — uśmiechnęła się delikatnie — Być może nasze drogi skrzyżują się jeszcze w ciekawszych okolicznościach? — mruknęła zdaje się do siebie i wyszła z pomieszczenia.
Tymczasem jeden z ludzi Zory biegał po Klinice i szukał swojej zguby, którą miała jedna z kotek.

[zt]