Jusuf Hassan

Miano:

Na przestrzeni wieków przyjmował różne imiona. Nie ma tego jednego prawdziwego, lecz aktualnie przedstawia się jako Jusuf Hassan.


Wiek:

Ósmy wiek mija odkąd powstał, lecz ciągle wygląda na 25 lat.


Przynależność:

Feniks - Feniksy są istotami tajemniczymi i owianymi wieloma legendami. Liczne plemiona i społeczeństwa uważają je za święte istoty i oddaje im cześć. Największą sławę zawdzięczają swej przysłowiowej zdolności odrodzenia się z własnych popiołów, symbolizującej odrodzenie, zmartwychwstanie i inne podobne pojęcia. Związane jest to również ze szlachetnym poświęceniem, i uważane jest za oznakę dobrej natury feniksów. Jednak Jusuf nie do końca jest istotą rodem z legend. Gdy Energia wyciekająca z pękniętego lustra do Zwierciadlanej Krainy, połączyła się z ogniem, popiołem i snem wartownika, stworzyła coś na kształt tego mitycznego stworzenia. Ptak wielkości Harpii, z płomiennym, pięknym upierzeniem oraz magicznymi zdolnościami, który stara się nieść dobro.


Ranga:

Drugi płomień
Feniksy według podań żyły przeciętnie 300-500 lat. Jeden płomień więc równy był pięciuset latom u konkretnego osobnika.

Miejsce pobytu:

Od roku zaszczyca Krainę Luster swoją obecnością.


Atrybuty:

Pieśń Feniksa - Feniksy znane są ze swojego krzyku i pieśni docierających w głąb nawet najbardziej zamkniętego serca. Moc Jusufa jest mocą wspierającą. Gdy mężczyzna śpiewa swoim czystym i melodyjnym głosem swoją pieśń, wybrane przez niego osoby nie odczuwają zmęczenia, czują przypływ odwagi i waleczności. Dzięki tej mocy, wspierani mają lepszą celność, większą siłę oraz wyostrzają im się zmysły. Na raz może wspomóc maksymalnie dwie osoby na czas 3 postów po czym 3 przerwy. Jeśli śpiew zostanie przerwany, moc przestaje działać stopniowo.

"Mówią, iż wąż z ludzkiego szpiku się wylęga, Kiedy zgnilizna w grobie pacierza dosięga. Tak jeden twór natury w drugi się przeradza.
Lecz jest ptak, co sam ginie i sam się rozpładza; Syryjczyk zwie go Feniks.
Nie ziołami żyje, Ale sokiem Amomu lub mirry łzy pije. Gdy pięć wieków przeminie,
Feniks kończy życie,
Wtedy w konarach dębu lub na palmy szczycie
Z pomocą szpon i dzioba gniazdo sobie ściele,
Kładzie weń wonne nardy i lawendy ziele I razem z żółtą mirrą korę cynamonu,
I tak leżąc wśród woni, oczekuje zgonu. Z grobu ojca, co razem jest kolebką syna, Młody Feniks wiek równie długi rozpoczyna."

Leczniczy Ogień - Żaden ogień nie jest w stanie go skrzywdzić. A dlaczego? Dlatego że feniks ten leczy swoje rany zarówno wewnętrzne jak i zewnętrzne właśnie ogniem. Im większa i poważniejsza rana tym większego ognia i więcej czasu potrzeba. Przy zwykłym niezbyt głębokim rozcięciu skóry, wystarczy ogień z zapalniczki. Jednak by wyleczyć złamaną nogę musi już włożyć nogę w spore ognisko na dwa posty. Nie jest jednak w stanie przywrócić tym sobie życia czy wyleczyć rany śmiertelnej.

Zmiana postaci - moc ta wykształciła się u niego już za czasów niemowlęcych. Gdy zjawił się na progu domu nowych rodziców, nie zjawił się jako płonący ptak, a jako ludzkie dziecko. Dzięki niej mógł żyć między ludźmi, jako jeden z nich. Z czasem Jusuf nauczył się przemieniać również tylko konkretnych części ciała. Także widok jego jako mężczyzny z dziobem, może być czymś wręcz codziennym. Podczas przemiany ubrania znikają, by po ponownej zmianie wrócić z powrotem na ciało.


Zdolności:

Razmafzar - Egipska sztuka walki bronią białą. Przez setki lat praktyki nauczył się posługiwać wieloma rodzajami broni białej. Jednak po mistrzowsku włada Khopeshami (obusiecznymi mieczami sierpowymi, pochodzącymi z Egiptu). Używa dwóch 80 cm, wykonanych specjalnie dla niego, dzięki czemu, może siec nimi jak szablami i wewnętrzną stroną tej wygiętej części, jak nożycami. Podczas walki, porusza się z taką gracją i płynnością że czasem można odnieść wrażenie jakby tańczył. On i jego ostrza jakby tworzą jedność.

Lingwista – Jusuf przez osiem wieków, miał okazję poznać naprawdę wiele kultur, a co za tym idzie- również języków. By móc porozumiewać się z towarzyszami, czy żonami musiał nauczyć się nimi posługiwać. Biegle mówi oraz pisze w języku Arabskim, Angielskim, Japońskim, Francuskim oraz Hiszpańskim.

Chirurg Polowy - (dział chirurgii wojennej zajmujący się urazami bojowymi, udzielaniem pomocy chirurgicznej, leczeniu urazów i rehabilitacji w warunkach polowych w czasie wojny)
Zycie jest jedną z najcenniejszych wartości świata. Niestety ludzie zaczęli o tym zapominać. Przez cnoty jakimi Jusuf kieruje się w życiu i by móc jak najlepiej pomagać w ciężkich, wojennych czasach, brał nauki w szpitalu by potem móc ruszyć w bój. Uczył się od naprawdę świetnych chirurgów, co przygotowało go świetnie na bycie chirurgiem polowym.


Aparycja:

Jako mężczyzna :
Niezbyt wysoki, mierzący jakieś 178 cm wzrostu, przy 70 kg wagi. Niezbyt postawny, jeśli się chce zobaczyć zwalistą kupę mięśni to nie u niego. Ma ładnie wyrzeźbione ciało dzięki treningom i regularnemu ćwiczeniu ciała. Jego czerwone włosy wystawione na światło słoneczne dają złudne wrażenie oczom, jakby płonęły. Lubi dbać o siebie jak i o ludzi w swoim otoczeniu. Pod dość cienkimi brwiami, wąskie oczy okalane rzadkim rzęsami, przyciągają swoją barwą. Są koloru płynnego złota. Jego wąskie usta są wiecznie uśmiechnięte. Ma dość wąską i ostro zarysowana szczękę. Osobliwe jest też to że ma czarne paznokcie. Nie chodzi tu o to że je maluje, od zawsze już takie są. W dzisiejszych czasach nie musi nawet tego tłumaczyć nikomu. Lakiery do paznokci to dobra przykrywka.  Skóra w kolorze karmelu przyciąga spojrzenia, niekiedy zawistne i pełne zazdrości. Nosi się raczej dość elegancko. Proste spodnie, do tego koszula czy jakiś sweter. Długie płaszcze to u niego podstawa, tak samo jak buty ze skóry na płaskiej podeszwie. Jeśli zaś chodzi o kolorystykę to głównie brązy i ciemne zielenie, czasem czerwień. Do tego przy oczach maluje sobie dwie złote kreski. Najważniejszym znakiem rozpoznawczym jak dotąd jest ciało naznaczone licznymi tatuażami. Fazy księżyca, sceny z różnych mitologii, wojskowe symbole, nie mające głębszego znaczenia tribale. Wszystkie łączy jedno, czerwona barwa.

Jako ptak:
Ptak wielkości harpii, z równie wielkimi i ostrymi szponami jak i rozłożystymi skrzydłami. Długość ciała 105 cm przy cm, przy prawie 5 kg wagi i rozpiętości skrzydeł ponad dwóch metrów. Pięknie ubarwiony, dzięki piórom w kolorze złota, czerwieni, żółci i pomarańczowego, patrząc na niego odnosi się wrażenie jakby płonął niczym prawdziwy feniks. Blady dziób, piękne czerwone oczy, dość długawa szyja i piękny ogon z piórami długimi niczym u pawia.


Osobowość:

Pomimo wielu przeciwności i kłód rzucanych mu raz po raz pod nogi, Jusuf jest empatyczną i naprawdę ciepłą osobą. Nikomu nie odmówi pomocy, nawet jeśli oznacza to niemałe poświęcenie z jego strony. Jego ufność momentami graniczy z byciem naiwnym. Chce wierzyć w to, że inni mają w sobie dobro, że nie wszyscy chcą doprowadzić do ogólnej zagłady. Uśmiech wręcz nie schodzi z jego ust, potrzebuje bliskości innych osób i poczucia, że jest potrzebny. Pomimo swojej przeszłości, nie jest w stanie zaakceptować nieuzasadnionej przemocy zarówno względem ludzi jak i zwierząt, zawsze stara się być tą obiektywną stroną. Należy do kochliwych osób, naprawdę niewiele potrzeba, by ruszyć jego serce. Nie ma też w tej kwestii ścisłej preferencji płciowej. Mimo kierowania się głównie sercem, nie jest ślepym głupcem. Umie uszanować cudzą przestrzeń osobistą, zawsze stara się być taktowny i kulturalny, niestety przeszkadza mu w tym alkohol. Przez koszmary które dręczą go niemal każdej nocy, bywa że przesadza z napojami wyskokowymi. Jest wolny od nałogów i aktualnie od wszelkich zobowiązań.


Dzieje