Rodzinny dom Palmiry

W niejakiej odległości od reszty osiedla znajduje się trzypiętrowy dworek zbudowany w myśl symetrycznej bryły. Zbudowany jest z białego kamienia i ta barwa też dominuje w całej posiadłości. Otoczony jest nie ogrodzeniem, lecz idealnie przystrzyżonym żywopłotem, za którym skrywa się różany ogród - ku czci rodu Rosarium. Gdzieniegdzie posadzono białe magnolie, a w wielu zakątkach ogrodu rosną dorodne klony, dające idealne schronienie przed słońcem. Na wschód od rezydencji zaprojektowano uroczy stawik pełen białych lilii. Nad wodą zaś pochyla się długowieczna już wierzba płacząca, zgarbiona swoimi smętnymi latami samotności pośród delikatnych i przemijających różyczek.
Do dwuskrzydłowych drzwi prowadzą marmurowe schodki ze srebrną poręczą, przyozdobione metalowymi łodygami z kolcami. Nad wejściem zaś dumnie zawieszono rodowy herb - dwie róże, biała i czerwona. Do samej rezydencji prowadzą jeszcze inne drzwi; jedno skromne dla służby, prowadzące wprost do kuchni i kolejne z tyłu budynku, oszklone drzwi, wychodzące na taras. W niektórych pokojach na pierwszym piętrze zbudowano balkony o takich samych poręczach, jak przy drzwiach wejściowych.
Parter jest typowo pokazowe. Od głównego wejścia gość ujrzy duży hall, z którego wychodzą reprezentacyjne marmurowe schody z odnogami w dwóch kierunkach, w kształcie zaokrąglonej litery Y. Ściany zdobią dekoracyjne, czerwone kotary, obrazy z widokami, bądź portretami rodzinnymi oraz subtelne stoliki, na których codziennie stawiano dzbany ze świeżo ściętymi różami. Po lewej stronie można przejść do saloniku i jadalni - ta zaś jest połączona z tarasem na tyłach domostwa. Dyskretnie zamieszczono tam też wejście do kuchni i pokoi służby. Wracając do hallu, z prawej strony umieszczono kolejny salon (większy od poprzedniego) i gabinet ojca Palmiry. Ten z kolei jest urządzony surowo i wbrew dominującej architekturze - kolory tu są ciemne, a drewno nie barwione. Największą uwagę przykuwa ogromne biurko, a zanim regał z książkami, rozciągający się na całą ścianę.
Drugie piętro to poddasze, skupisko starych obrazów i niechcianych mebli.
Pierwsze piętro to głównie sypialnie, zarówno rodziny, jak i gościnne. Pokój Palmiry znajduje się w zachodniej części rezydencji, dzięki czemu wieczorami biel jej sypialni zmienia się w karmazyn, barwiąc wszystko na upiorne wręcz barwy. Łóżko dziewczyny jest okrągłe z baldachimem. Obok stoi orientalny parawan, z namalowanymi ręcznie obrazami demonów - Palmira zaśmiewa się z tych kreatur, niby podobnych do Upiornej Arystokracji, a jednak tak barbarzyńsko innych. Za parawanem znajduje się garderoba, w której przeważają piękne suknie, lecz w głębi kryją się męskie stroje, niektóre eleganckie, inne godne tylko nędznych wędrowców. Biała toaletka pyszni się mnóstwem kosmetyków i biżuterii, a lustro wciąż jest przyozdobione różnymi bohomazami z pomadki - dziewczyna w ten sposób drażni się ze służbą, zmuszając ich wciąż do sprawdzania czystości zwierciadła. Jej pokój jest jednym z tych, w których znajduje się balkon; młoda arystokratka upatrzyła go sobie, jako jedno z jej ulubionych miejsc w rezydencji. Z jej sypialnią połączony jest również drugi, znacznie mniejszy pokój. Kiedyś służył, jako dziecięca bawialnia, jednak wiele lat temu nakazano wynieść stamtąd wszystkie zabawki i od tej pory pomieszczenie nie znalazło nowego pożytku.