Shisetsu Jigoku

Imiona:
- Jigoku - 地獄 - Piekło
- Tsukishiro - 月白 - Biel Księżyca
- Yasha - 夜叉 - Demon
- Haise - 琲世 - Świat
Nazwiska:
- Shisetsu - 使節 - Wysłannik
- Kyokkō - 曲光 - Załamanie Światła
- Ten - 天 - Niebiański
- Sasaki - 佐々木 - Bez imienia
Pseudonim:
Joker - ジョーカー - Jōkā
Płeć: Mężczyzna fizycznie, jednak jedna z jego osobowości utożsamia się z kobietą.
Wiek: Ciało wygląda na szesnastolatka, a wiek ogólny nie jest znany nawet posiadaczowi. Z powodu braku pamięci z czasów kiedy powstał, bowiem jego przebudzenie miało miejsce dość niedawno.
Rasa: Marionetki
Ranga: Brak
Miejsce zamieszkania: Kraina Luster

Moce:
Shihai kōka sureddo – Ze względu na burzliwą historię jaka jest owiana powstaniem owej lalki, wytworzyła ona w sobie zdolność, która raczej jest przypisywana ich władcom, przynajmniej w pewnym stopniu. Z jego opuszków palców mogą wyzwolić się słabo widoczne nici, które mogą wprawiać w ruch mniejsze przedmioty, takie jak noże, kamienie, czy nawet śmietnik. Sznurki można wykorzystać także, do stworzenia tak zwanego drutu potykacza, związania kogoś czy chociażby prowizorycznej liny by dostać się gdzieś wyżej. Ich maksymalny zasięg wynosi pięć metrów od ciała lalki, a ich największą słabością jest ogień. Nie możemy w żaden sposób przejąć kontroli nad żywymi istotami. Czas trwania wynosi trzy posty, a czas odpoczynku przed kolejnym użyciem to cztery posty.

Kuro nuime - Zdolność w tym wypadku oparta na niczym innych jak szwach, które są bardzo dobrze widoczne na ciele chłopaka. W przypadku odciętej ręki, czy nogi mogą się ponownie przyczepić. Czas działania to jedna tura, a ponownie użycie wymaga dwóch odpoczynku.

Telepatia - Marionetaka potrafi porozumiewać się telepatycznie z marionetkarzem, jeżeli ten znajduje się w tym samym świecie. 3 posty używania na 4 posty przerwy.
Marionetki bez kontraktu potrafią porozumiewać się z innymi za pomocą telepatii na niewielkiej odległości (do 5 metrów)


Umiejętności:

Pasjonat hazardu – Jigoku, jako iż za życia miał sporo styczności z grami tego typu, zna się na nich dość dobrze. A nawet gdy nie rozumie jakiejś gry, szybko przyswaja sobie jej zasady.

Zręczny Oszust – Związane jest to z powyższą umiejętnością. Bowiem to właśnie, obserwacja pozwoliła mu opanować pewne sztuczki w tej dziedzinie. Obie zdolności nie mają żadnego przełożenia bojowego.

Uliczny wojownik – Zdolność ta zapewnia podstawową znajomość walki wręcz, jednak z małym, ale. Przykładem zastosowania, może być wymierzenie prawego prostego w twarz oponenta, a wraz z momentem uderzenia dźgnięcie go kciukiem w oko. W tym stylu walki nie istnieją zasady, dlatego elementy otoczenia też bardzo często bywają wykorzystywane w momencie zagrań. Piach w oczy, zamknięcie drzwi podczas taktycznego odwrotu, aby ktoś się z nimi zderzył, czy chociażby celowanie w czułe punkty.


Wygląd zewnętrzny:
Obecne ciało Jigoku wygląda w następujący sposób: jest to niezbyt wysoki, szczupły chłopiec. Zacznijmy więc od jego twarzy, która zupełnie odbiega od tego, do czego został przyzwyczajony nasz Shisetsu; pierwszym, co przyciąga wzrok napotkanych osób, są bardzo osobliwe oczy: ich białka zmieniły zabarwienie na czarne, a krwistoczerwone tęczówki silnie z nimi kontrastują. Może to przestraszyć niejednego człowieka, bowiem nie na co dzień widuje się takie ewenementy. Oczy pozbawione są wszelkich uczuć, zupełnie jakby należały do zmarłej osoby. Nie znajdziemy tam radości, smutku, czy gniewu – bije od nich czysta pustka. Dziwne odczucia względem aparycji chłopca wzmagane są przez jego bladą karnację, a także białe, średniej długości włosy. Wracając jednak do szczegółów jego pozbawionej emocji twarzy: posiada on proporcjonalny, lekko zadarty nos oraz pełne, blade usta, w których kącikach widoczne są elementy charakterystyczne dla jego szczepu – szwy. Ciągną się one aż do linii uszu oraz sprawiają, że chłopiec wygląda jakby urwał się z krwawego horroru, będąc jego głównym antagonistą. Elementem rzucającym się w oczy są również paznokcie chłopaka, które skrywają jego tajemnicę – ich płytka nie wygląda jak u zwykłego człowieka, ponieważ są one po prostu czarne. Tyczy się to nie tylko paznokci u rąk, ale także i u nóg. Przejdźmy teraz do ubioru Dżokera. Innymi miejscami, w których znajdują się dziwaczne nici, są: nadgarstki, łokcie, barki, kostki, kolana oraz uda. Wizualnie wygląda ludzko, ale w środku nie ma nic poza szwami z materiału bliżej nie określonego i miejsca do nakręcenia tam gdzie powinno być serce.



(Zdolność pasywna)
Podczas jego przemian osobowości wyróżnia kilka czynników.
W przypadku Haise włosy przybierają mleczny odcień, lecz u nasady pozostają czarne. Grzywka nachodzi na oczy, aby ukryć je przed wzrokiem niepowołanych osób. Twarz nie wyraża zbyt wielu emocji, lecz wydaje się miła dla oka.

Jeżeli chodzi o Jigoku kosmyki zmieniają barwę na smolistą, mocno kontrastując z oczami, które bacznie obserwują otoczenie. Tęczówki ukryte są za szkłem okularów, które służą jedynie jako akcesorium. Wieczna powaga wymalowana na bladym obliczu wskazuje na opanowanie, nie zdradzając żadnych emocji. Jednym wyjątkiem jest gniew, który wyraźnie się odznacza.

W przypadku Yashy Białe włosy zlewają się z mleczną cerą, a usta schowane są wiecznie za maską. Niekiedy tylko zostaje zdjęta, gdy mężczyzna chce zaprezentować swój psychopatyczny uśmiech. Przez swoją aparycję wydaje się być wiecznie złym i nieprzyjaźnie nastawionym do innych.

Ubiór:
Na twarzy białowłosego zazwyczaj znajduje się maska, która zakrywa usta, nos, a także jedno z oczu (możliwe jest jednak odpięcie przepaski, aby odblokować sobie pole widzenia). Rozciąga się ona także na szyję, pozostawiając na widoku jedynie wolne oko (lub oba) oraz uszy. Wykonana z bardzo elastycznego materiału, na którego środkowej części znajduje się zamek błyskawiczny. Nadruk w tym miejscu przedstawia obnażone, zaciśnięte zęby. Po rozpięciu maski chłopak ma dostęp do swojego uzębienia. Podstawowym ubiorem Niebiańskiego Demona są dwa elementy: bluzka z krótkim rękawem oraz spodenki. Pierwszy z nich wygląda jakby został dopiero co wyciągnięty ze śmietnika, zresztą z drugim nie jest wcale lepiej. Ubrania są poszarpane i w wielu miejscach miewają lekkie prześwity w postaci dziur. Całość utrzymana jest w ciemnej kolorystyce, a dokładniej – rządzi tu czerń.

Drugie wdzianko którego używa głównie Jigoku stanowi strój wykonany z podobnego materiału co maska. Pokrywa on ciało chłopaka od szyi aż po kostki. Jedynie dłonie nie są nim pokryte, co pozwala na swobodne poruszanie dłońmi. Tak jak poprzedni strój, ten także jest w odcieniu czerni. Jedynie w kilku miejscach widoczne są białe ozdoby: na klatce piersiowej, przypominające wyglądem zakrzywione żebra, oraz na nadgarstkach i kostkach w postaci dwóch pasków okalających je dookoła. Strój dopełniają zwykłe buty, kolorystycznie niewyróżniające się do reszty. Niekiedy dodatkiem do tego ubioru jest czarny płaszcz z kapturem.

Ostatnim ubiorem jest ten wybierany przez Sasakiego. Pierwszym elementem ubioru, który rzuca się w oczy, jest długi biały płaszcz, sięgający aż do kolan. Rękawy są podwinięte i przymocowane za pomocą pojedynczych guzików. Sam płaszcz trzyma się na ciele dzięki szerokiemu paskowi umiejscowionemu w talii. Dolna krawędź tkaniny oraz ta przy kołnierzu odróżniają się szarą barwą, która pojawia się jeszcze gdzieniegdzie na pozostałych częściach w formie pasków. Pod bielą, tuż na górze, wyłania się czarna koszula oraz krawat w tym samym odcieniu. Dopełnieniem stroju są ciemne, eleganckie spodnie oraz ciemnobrązowe buty o lekkim połysku.

Charaktery:

Obecny Jigoku bardzo przypomina wykreowanego przez stwórcę siebie; nadal jest osobą, która bardzo często patrzy na innych z góry, niezależnie od tego czy ich zna, czy też nie. Ten sposób patrzenia jest przepełniony arogancją, megalomanią, a także pogardą. Już na samym początku może to zniechęcić niejednego rozmówcę do ciągnięcia dalszej konwersacji. Jednak pojawiła się pewna zmiana. Złowrogi uśmieszek już nie towarzyszy mu w każdym momencie jego życia, jest to bardziej obojętny wyraz twarzy, który hartował się jego przeżyciami z psychiką. Trzeba mu przyznać, że jest bardzo bezpośredni i nie kryje swoich myśli przed ludźmi; jeżeli coś mu się nie podoba – po prostu to powie. Krótko mówiąc, po prostu robi to co uważa za słuszne, niezależnie od tego jaki przyniesie to skutek. W tym wypadku jego skłonności sadystyczne już znikły, bardziej preferuje teraz szybką śmierć niż znęcanie się nad ofiarą, przez co nadal pozostaje bezlitosny. Przepadło także uważanie się za najlepszego, zna swoje miejsce, jednak dąży do stania się najsilniejszym. Jego zdolność wpadania w szał przepadła, a umiejętność analizy sytuacji z opanowaniem ją zastąpiły. Nie stara się już podporządkowywać sobie ludzi siłą, a bardziej nakłaniać ich do współpracy swoimi poglądami. Posiada on poczucie honoru, które doprowadza go do bycia ostrożnym w pewnych czynach wobec słabych. Stanowczo wierzy w pogląd, że silniejsi istnieją po to, aby chronić bezbronnych. Nigdy w swojej obecności nie pozwoli na gwałt, znęcanie się na kimś, kto nie może się bronić, czy też przeciwstawić się danej osobie w jakikolwiek inny sposób. Można powiedzieć, że zmiękł i widzi świat tylko w szarych kolorach, starając się temu przeciwstawić. Rozumiejąc swoje błędy, które popełnił w przeszłości, stara się je teraz naprawić. Ostatnimi czasy bohater tragiczny stał się bardziej poważny, mimo niesmacznego podejścia do innych jest gotów ich wysłuchać, czy chociażby doradzić. Jego osoba stała się o wiele doroślejsza, bardziej poważna i inteligenta. Nie można także zapomnieć o jego pazerności i chciwości, jego zamiłowanie do pieniądza stało się wręcz obsesyjne.
Symbolika postaci:
- Pycha
- Chciwość


Główną istotą Kyokkō jest bardzo częsta krytyka działań podejmowanych przez Jigoku, a także wytykanie mu jego słabości i pokazanie w drastyczny sposób jak jego dotychczasowe działania bardzo go skrzywdziły. Szydzi ona z tego jak chłopak zasłania swój lęk przed byciem słabym poprzez stawianie się wyżej od innych. Tsukishiro wizualizuje się w formie kobiety i dlatego też się z nią utożsamia. Podczas jego rządów bohater jest samowystarczalnym i pełnym pokory indywidualistą. Jest bardzo wrażliwy na krzywdę ludzką, co sprowadza się do tego, iż nie lubi zabijać; mimo wszystko jest w stanie bronić się przed wrogiem. Szuka raczej pokojowych rozwiązań, a nie najkrótszej drogi do celu. W tej odsłonie jest osobą godną zaufania oraz bardzo lojalną i oddaną temu co robi. Preferuje pracę w grupie, gdyż sądzi, że samotne działania doprowadzą go jedynie do autodestrukcji. Ze względu na swoją naturę martwi się o nowo poznane osoby i troszczy o ich bezpieczeństwo, jeżeli ci nie są w stanie. Tsukishiro oraz Jigoku wzajemnie się odrzucają, co jest pokazane podczas ich rozmów, gdy ten pierwszy jest torturowany, a drugi prosi o akceptację. Pokojowa przychylność diabła prowadzi często do dość chorych sytuacji, gdyż jest łatwowierny – wierzy w to, że każdy może się zmienić. Jego głównym celem jest naprawienie błędów samego siebie z przeszłości. Ponadto ma do siebie pedantyczną naturę, rozkoszując się pomaganiem innym w odnajdywaniu swoich celów, idei i uczuć. Wykazuje głębokie chwile mądrości, gdy doradza ludziom; spostrzega abstrakcje, które inni mogli ominąć. Jednak to wszystko jest obrazem jaki kobieta wykreowała wokół siebie, stając się tą, która ciągle mąci. Raz nakazuje wybór dobrych dróg, a raz tych, które są skrajnie złe. Jej cel jest nieznany, obecnie przybrała formę obserwatora i nie ingeruje już w kontrolę nad ciałem. Jedynie wrzuca pojedyncze wtrącenia podczas akcji. Czysto technicznie nie trawi całej trójki i w dodatku stara się manipulować Haise, który jest jej fałszywą twarzą. Fałsz i obłuda są jej głównymi motywami działań. Aż strach pomyśleć jakie są jej prawdziwe cele. Wykazuje pewne podobieństwa do Jigoku sprzed jego "śmierci".

Symbolika postaci:
- Pożądanie


Yasha jest tym co zostało zabrane Jiogku, a także tym co zostało mu powierzone wraz z męczarnią na jakie chłopak został skazany. Zacznijmy więc od tego, iż Yasha potrzebuje siły napędowej, którą może być zemsta, co było już raz przez niego zaprezentowane. Bez tej determinacji jest bardzo leniwy i beztroski, skupia się na bacznym obserwowaniu innych i szukania tych, którym należy wymierzyć karę. Są to najczęściej osoby, które w jakiś sposób budzą zainteresowanie samego Demona lub wykazują zachowania, które należy sprostować. Uwielbia on mieszać ludzi w intrygi i nimi manipulować niczym zwykłymi kukłami, zresztą ma do tego smykałkę i zagrania psychologiczne przychodzą mu bardzo lekko. Bardzo często potrafi śmiać się wrogowi prosto w twarz, co symbolizuje jego pewność siebie. Sam byt nie wpada tak łatwo w stan szału jak było to w wypadku pierwowzoru. Wracając do pozytywnych cech, czasem można mylnie stwierdzić, że one istnieją, lecz to po prostu kolejna ze sztuczek mężczyzny, którą wykorzystuje ku pozyskaniu nowych sojuszników. Jak to wygląda z jego punktu widzenia? On pomoże komuś, a następnie sobie go podporządkuje, czyż to nie wspaniały układ? Sam okularnik jest niezwykle mocno przywiązany do wulgarnego języka i ofensywnych komentarzy oraz posiada chore, perwersyjne poczucie humoru, wydający się lubić reakcję szoku, nie wspominając o krzykach i mimice rozpaczy na twarzach ludzi. Wbrew jego niepohamowanej i brutalnej natury, Nitkarz potrafi być bardzo rozsądny na rzecz praktyczności. Mówiąc prościej, mimo ogromnego zamiłowania do tortur i sadyzmu psychicznego oraz fizycznego, stara się utrzymać ofiarę przy życiu jak najdłużej. Osoby w swoich objęciach uważa za kukły, które mają się podporządkować jego woli. Ta część nie posiada żadnego kodeksu moralnego, a życie nie ma dla niego żadnej wartości.

Symbolika postaci:
- Gniew
- Lenistwo


Ten stan można określić mianem czwartego bytu; do pewnego czasu nie przejmował on kontroli nad ciałem, aż do momentu, kiedy w pełni się nie wykształcił. Jego ton głosu w porównaniu do reszty jest bardzo spokojny i pełen zrozumienia. Jak się okazuje, stara się on zrozumieć świat i prawa, które nim rządzą. Jest niczym dziecko wrzucone w świat dorosłości. Można by rzecz, że stał się uosobieniem zmarłych pozytywnych cech jakie posiadało ciało chłopaka. I tak byt, który był tylko obserwatorem, dopiął swego i stał się wszystkim oraz niczym. Imię jego brzmi Sasaki Haise - Świat bez imienia, zatracił wszystko, by połączyć elementy układanki w całość. Śmiało można stwierdzić posiadanie w sobie cech pozostałej trójki, z dużym naciskiem na te, które posiadała Tsukishiro, gdy jeszcze się manifestowała. Jego nadmierne bycie miłym i uczynnym można odbierać jak ironię. Dlatego też sam Niebiański Demon nazwał go fałszywym świadkiem. Cechą, która go charakteryzuje, to wewnętrzna zazdrość ze względu na swoje liczne słabości. Jedną z nich jest to, że nigdy nie atakuje kogoś z zamiarem zabicia, raczej stara się nie uszkodzić owej osoby. Z jego twarzy praktycznie nigdy nie schodzi promienny uśmiech, a wstyd i zażenowanie nie są mu obce. Jako, iż stara się zgromadzić wokół siebie jak najwięcej osób i ich nie stracić, można śmiało stwierdzić, że nie posiada umiarkowania w wielu kwestiach, co czyni go cholernie łakomym na wszelkie dobra materialne.

Symbolika postaci:
- Zazdrość
- Łakomstwo

Historia:
Shisetsu Jigoku - Wytwór Mistrza sztuki kuglarskiej o wdzięcznym imieniu William Anthony Blake. Miał on na celu stworzenie kukły idealnej do wywołania wojny między ludźmi. Takiej, która mogłaby zmienić swój charakter na przysłowiowe pstryknięcie palca. Szyjąc ją i spajając wszystkie elementy w jeden starał przelać jak najwięcej emocji i uczuć. Jego wygląd wzorował na swoim zmarłym na nieznaną chorobę synu, dlaczego? Bowiem on miał stać się także wielkim mistrzem lalek. Niestety los chciał inaczej, a aby móc dokonać swojej zemsty powstał wysłannik piekieł. Nakręcając go po raz pierwszy William był niezwykle podekscytowany, było to jego największe dzieło. Białowłosy otwierając swoje ślepia już w pierwszym momencie zaczął się nienaturalne wyginać tak jakby był kompletnym niewypałem, twórca był zrozpaczony. Chciał pozbyć się swojego tworu, lecz ten przemówił.
– Nie możesz mieć nad nami władzy. – Głos nie miał w sobie ni to krzty empatii.
Po czym moc tchnięta w nią przepadła. Tak jakby twór zmusił się do bycia wyłączonym. Mimo stanu spoczynku wiele myślał, wiele rzeczy się w nim wytworzyło. Pierwowzór miał być okrutnikiem, który swoją siłą perswazji oraz zdolnością do tworzenia charakteru na podobieństwo ludzi, mógł osiągnąć wszystko. Gdy tylko próbował być naprawiony przez swoje stwórcę, odrzucał zmiany. Tak od Pana Blake`a przeszedł przez jeszcze wiele rąk, zawsze z takim samym rezultatem. Nie pozwolił się zniewolić, nie tylko on, ale także inne jego osobowości, które towarzyszyły mu przez te wszystkie lata. Był to efekt uboczny próby ciągłej zmiany jego nastawiania. Jednak już w momencie tworzenia wszystko było przepełnione zepsuciem. Tworzenie czegoś w akcie zemsty nigdy nie kończyło się dobrze, a Shisetsu dokładnie zdawał sobie sprawę w jakim celu powstał. Stracił rachubę czasu, ile to już minęło, przez ile lat zostawał w spoczynku i wybudzał się na chwilę, aby ponownie zapaść w świadomy sen.
Nie widział kiedy ponownie jego oczęta zostały otwarte... jednak znalazł się wewnątrz krainy luster. Nie wiedział skąd, nie wiedział jak... nikogo wokół niego nie było. Przysiągł sobie jedno, że klucz do jego wnętrza odnajdzie za wszelką cenę, aby nie pozwolić się nikomu ponownie zniewolić, nie tylko on, ale inni, którzy w nim żyli.. Mimo, iż teraz pozornie czuł się wolny, w głębi swojej świadomości wiedział, że to tylko fraszka.  Potężna siła woli, wykształcenie bytów które wspierały w samotności oraz nieznajomość zasad jakie panują w tym świecie. O to czym teraz był bohater tragiczny, jakie będą jego dalsze losy? Kto wie...