Olufine Su Dahl

Imię: Olufine Su
Nazwisko: Dahl
Wiek: 24
Rasa: Człowiek
Ranga: Zwykły człowiek, bibliotekarka

Umiejętności:
- Otwarty umysł - Już na wstępnym etapie edukacji okazało się, że Olufine przyswaja materiał szybciej niż reszta dzieci, a działo się to za sprawą bardzo dobrej - wręcz doskonałej - pamięci, a może po prostu otwartego umysłu dzięki której nie jest dla niej problemem spamiętać daty, nazwy miejsc czy gwiazd. Potrafi przywołać imiona autorów większości książek dostępnych w bibliotece w której pracuje, tytuły tych, które przeczytała sama czy bez zerkania za siebie podzielić się trasą do poszukiwanej książki. Niczym trudnym jest dla niej również liczenie w pamięci, chociaż do ścisłowca jej daleko i umiejętność ta ogranicza się do podstawowych działań. W jej zawodzie i przy jej zainteresowaniach - taki umysł jest jak najbardziej potrzebny!
- Samoobrona - umie podstawowe manewry, by móc się jakkolwiek obronić gdyby ktoś próbował ją okraść czy napaść w innym celu. Między innymi dlatego, że chadzała na kursy zawsze ma przy sobie gaz pieprzowy gdyby zabrakło jej "siły" na inne próby odparcia ataków.
- Gotowanie - Co tu dużo mówić,kobieca ręka jej matki dodała i coś od siebie, przekazując córce wiedzę co do dobrego gotowania. Są potrawy których Olufine woli nie tykać, jednak ci, którzy jedli jej popisowe potrawy - prosili tylko o dokładki!
- Gra na wiolonczeli (poziom podstawowy) - miała krótki epizod zafascynowania instrumentami, jednak wtedy też pochłonęło ją inne zamiłowanie jakim były książki. Mimo wszystko zdołała nauczyć się podstawowej gry i chociaż nie robi tego perfekcyjnie; swoją wiolonczele posiada i gdy ma chwile nawet coś zagra dla odświeżenia.
- Ręka do roślin - Od zawsze lubiła hodować przeróżne roślinki doniczkowe i nawet jej się to udawało. Metodą prób i błędów doszła do takiego momentu, gdzie jej storczyki stoją, a kaktusy nie gniją! Jest to swojego rodzaju umiejętność, b chociaż parapety dobrze wyglądają w zieleni, która wcale nie jest tą zgniłą, prawda?

Wygląd zewnętrzny: Olufine to niska i drobna kobietka, której niewinny wygląd poniekąd odbija skrywany w niej charakter, jednak tu nie o tym! Dziewczę może poszczycić się naprawdę urokliwym wyglądem dzięki swojej niecodziennej przypadłości jaką jest leucyzm, często mylony z albinizmem bądź bielactwem, a z tymi dwiema przypadłościami wspólna jest tylko nazwa pochodząca od słowa "biel". W każdym razie, zaczynając od samych włosów Olufine - są one proste jak druty, jednak gęste w odcieniu bardzo jasnego blondu, który może niekiedy nawet podpadać pod biel, chociaż w rzeczywistości tak nie jest. Są one długie, bo aż sięgające niskiej kobiecie po biodra, jednak częściej niż rozpuszczone da się je widzieć w luźnym u góry warkoczu, który przekłada przez ramie dla własnej wygody. Poza tym ma grzywkę lekko opadającą na jej twarz, którą często zakłada za jedno z uszu bądź spina spinkami by móc cokolwiek widzieć i odsłonić oczy, które - chyba są jej największym atutem. Dlaczego? Już śpieszę z wyjaśnieniem. Natura obdarowała ją bowiem niebiesko-fiołkowym odcieniem tęczówek, a te otoczone są białymi rzęsami, a nad nimi rozciągają się cienkie, również białawe brwi dzięki czemu odcień jej niecodziennych oczu jest subtelnie podkreślony. Zaraz pod oczami znajduje się drobny, lekko zadarty nosek i brzoskwiniowe, pół-pełne usta. Jej twarz jest kobieca o lekko zarysowanych kościach policzkowych, a cera nieskazitelnie jasna - chociaż nie, czekajcie! Pod dolną wargą znajduje się jedyny pieprzyk! Poza tym, dziewczę nie ma innych. Szczupłą szyja subtelnie zmienia się w drobne barki z widocznymi obojczykami, bo trzeba zaznaczyć od razu - akurat jej sylwetka do najtwardszych nie należy. Olufine jest szczupła i chudziutka o szczupłych rękach i palcach, oraz krótkich nóżkach i małych stopach. Nie może poszczycić się więc z byt dużą miseczką, jednak jej to w niczym nie przeszkadza. Jada zdrowo, czasem biega i kontroluje swoją dietę, przez co na pewno wygląda zdrowo i zdrowa jest! Poza taką, a nie inną budową ciała, jej skóra w niektórych miejscach widocznie przybiera jaśniejszy kolor. Tego typu, jasne plamy znajdują się najliczniej na jej plecach w okolicach łopatek, prawym barku oraz udach.(największa jest na zewnętrznej stronie prawego!)

Charakter: To spokojna i ułożona kobieta odznaczająca się cierpliwością i troskliwością do otaczających ją osób - w szczególności do rodziny i przyjaciół. Od najmłodszych lat szlifowała te cechy charakteru na wzgląd w liczne rodzeństwo i schorowaną babcię, a przy tych dwóch przypadkach dobre chęci nie wystarczą! Dzięki umiejętności planowania, jest konsekwentna i uczciwa, a do tego zorganizowana - właśnie organizacja i kontrola własnego dnia sprawia, że odczuwa spokój i zrelaksowanie. Broń boże coś by się stało losowego, na co nie miałaby w pływu, a byłoby na tyle poważne by pokrzyżować jej plany - wtedy jej anielska cierpliwość znika, a Olufine przysłowiowo "tupie nogą". Nie krzyczy, nie wrzeszczy, nie bluzka - po prostu milczy jasno dając swoją mimiką i gestykulacją do zrozumienia, że jest zła i należy dać jej ochłonąć. W skrajnych przypadkach może unieś głos - jednak tego unika jak ognia. Jej niepozorna budowa odzwierciedla jej charakter - co zdołaliśmy ustalić i może nawet w tym utwierdzić, jednak w nawet takim ciałku znajdzie się ta iskierka śmiałości, którą stara się pielęgnować i pokazywać by przełamać możliwe błędne zdanie na swój temat. Lubi dreszczyk emocji - jednak w rozsądnej dawce. Czasem lubi wyłamać się z rutyny jaką sama sobie narzuciła, jednak ów "wyskoki" często kończą się u niej kilkudniowym wyciszeniem i powrotem do normalnego planu dnia. Ma własne zdanie, które potrafiłaby bronić gdyby nie dwie rzeczy - grzeczność i wyuczoną chęć pójścia na ugodę z rozmówcą. Dlatego też częściej idzie wygrać z nią jakąś kłótnie (o ile z jej strony można to takową nazwać) niż faktycznie dojrzy się jej sprzeciw. Oczywiście tyczy się to spraw błahych, bo jak temat przejdzie w bardziej delikatne tematy, Olufine może postawić na swoim w swój indywidualny sposób. Jest opiekuńcza i pracowita, oraz dobrze wychowana. Od dziecka wpajano jej jak powinna się zachowywać, a dodatkowo wsiąknęła urokliwą naturę matki.
Mimo tego, że pozornie wydaje się łatwowierna i łatwa do omamienia - tak nie jest! Owszem, jest otwarta i przyjaźnie nastawiona do drugiego człowieka, jednak jasno wyznacza granice. By zdradzić cokolwiek głębszego o sobie, musi najpierw komuś zaufać - jasnym jest więc, że stawia na zaufanie, znajomość i wsparcie. Bo cóż innego, prawda?

Historia:
Jej historia nie zabiera wybuchów i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Wręcz przeciwnie - jest spokojna i mało skomplikowana. Olufina urodziła się w wielopokoleniowej rodzinie państwa Dahl, jako drugie dziecko. Swoje imię otrzymała po prababci, a drugie - po wciąż żyjącej babci, Su. Po niedługim czasie urodziły jej się jeszcze dwie siostry i najmłodszy braciszek. Jej dzieciństwo było spokojne, dogadywała się z rodzeństwem, opiekując się tym młodszym na zmianę ze starszą siostrą; często bywała u dziadków od strony ojca, gdyż tych od matki miała praktycznie pod jednym dachem. Odwiedzała również wujostwo i kuzynów dorastając w licznym i ciepłym domu. W wieku 13 do 15 lat interesowała się sportem, nawet stwierdzona astma jej w tym nie przeszkadzała; nie była ona na szczęście jakoś bardzo uciążliwa, chociaż dziewczynka nosiła przy sobie inhalator. Najbardziej kusiły ją biegi, do których trenowała, niestety po poważnej kontuzji i nasileniu się objawów astmy, musiała z tego zrezygnować właśnie w wieku 15 lat. Gdy skończyła 16 lat, jej babcia ciężko zachorowała, a przez fakt, że jej rodzice mieli też inne rzeczy na głowie - a jej starsza siostra już dawno się wyprowadziła i nie miała zbyt dobrego dojazdu do częstego kontrolowania stanu babci. Dlatego to Olufine wzięła na siebie opiekę nad staruszką. Starała się pogodzić naukę z kontrolowaniem staruszki, co na samym początku jej się udawało. Gdy jednak dołożono jej również opiekę nad rodzeństwem i zbliżające się egzaminy - powoli nie wyrabiała nawet z dobrze ułożonym planem dnia! Krótko po tym jak stan babci Su się pogorszył, odszedł jej mąż, a dziadek Olufine, stan staruszki nie uległ poprawie, a można nawet łatwo stwierdzić - że był jeszcze gorszy. Olufine starała się jak mogła, by zapewnić ukochanej babci komfort, jednak nic nie mogła poradzić na to, że kobiecina powoli słabła a dodatkowo przedwcześnie pożegnała męża, który (wedle jej założeń) miał odejść później niż ona. Kobieta zmarła dopiero gdy Olufine osiągnęła wiek 29 lat i ledwo liznęła studenckiego życia, które tak było mało barwne nie tylko ze względu na spokojne usposobienie dziewczyny, ale i fakt obowiązków jakie miała od najmłodszych lat. Śmierć kobiety była dla niej czymś ciężkim i wstrząsającym - w końcu spędziła z nią tyle czasu w swoim życiu! Jakoś poradziła sobie ze stratą dzięki wsparciu rodziny i wtedy też otrzymała coś, co wcześniej jej siostra - wolną rękę. Wtedy też w poszukiwaniu ukojenia po stracie ukochanej babuni, zaszyła się w książkach odkrywając do nich swoje zamiłowanie i dopiero wtedy zrozumiała co tak naprawdę chce robić. Mimo oporów, postanowiła zmienić studia z historycznych na take, które pozwolą jej zostać zawodem, który sobie teraz wymarzyła po szybkim przewartościowaniu priorytetów - bibliotekarka. Przeniosła się nieco dalej od swojego rodzinnego miasta i przepełniona nową energią rozpoczęła na nowo studia. Niedawno je ukończyła i od roku pracuje w sporej bibliotece w centrum miasta, gdzie szybko się odnalazła i ustała samodzielnie na nogi, kupiła skromne mieszkanko i jakoś żyje, odkładając po cichu na węża i jakiś dobry teleskop. W końcu obserwowanie gwiazd na tanim, plastikowym sprzęcie się nie opłaca!

Akcept

Mam nadzieję, że spotkamy się po Drugiej Stronie Lustra