Dworzec AKL

Upiorne Miasteczko odwiedzają tylko co odważniejsi mieszkańcy krainy luster, reszta unika go, choćby przez przygnębiający widok przyozdobionych rdzą wagoników, czy karuzel kręcących się powoli bez śmiechu dzieci, czy też klauny o ostrych zębach przechadzające się pomiędzy budkami, w których niegdyś sprzedawano jedzenie dla rozweselonych dzieci, czy też urządzona konkursy. Niedawno jednak obok istniejącego tu cyrku wyrósł jeszcze jeden, po drugiej stronie miasteczka, połączony z nim długim korytarzem i uwieńczony licznymi flagami z białą i czerwoną różą. Z daleka wydawać się może, że to prawdziwy namiot i jakiś inny cyrk powstał w tym miejscu, lecz zbliżywszy się można ujrzeć dziw wielki, że to budynek stabilny, o twardych ścianach z trzema wejściami dla pociągów i dwoma dla ludzi pragnących odbyć podróż Arcyksiążęcą Koleją Lustrzaną. Jedno umieszczone we wspomnianym korytarzu i kierujące podróżnika do Upiornego Miasteczka, drugie zaś pozwalające uniknąć upiorów rozrywki i udać się w stronę przeciwną.

We wnętrzu wciąż czuć cyrkowy klimat, szczególnie że tory biegną wokół centralnie umieszczonego placu, na którym można kupić bilety, usiąść na krótką chwilę, czy też zejść na niższy poziom, gdzie trwa wieczny jarmark pełen sprzedawców w stroju klaunów, czy akrobatów zachwalających swoje towary. Dworzec posiada pięć peronów połączonych ze sobą, z placem w centrum i z wyjściem za pomocą mostów. Przy każdym z peronów rozmieszczone są liczne ławki, a ponadto tablice informacyjne, mniejsze jednak niż te wiszące nad kasami, gdzie zakupić można bilety, umieszczonymi w samym centrum placu.

Sklepienie wypełnione złotymi gwiazdami na niebieskim tle, mającymi nie tylko służyć za sztuczne niebo, lecz i być elementem stylizacji dworca na cyrk. Najbardziej niezwykłe są jednak gwiazdy podwieszone na stalowych linach, które wynająć można w kasach i spędzić tam noc. Zaledwie jeden pokój i niewielka łazienka, idealne dla niskich osób lub Japończyków, a ponadto osób, które nie czuję lęku na wieść, ze spać będą dziesięć metrów nad ziemią, a do pokoju dostaną się za pomocą jednoosobowej windy wyposażonej w metrową barierkę z każdej strony, które to, gdy nie są używane, tworzą krawędź wewnętrznego placu.