Północ Mostu Korzennego

Północ Mostu

W miejscu, w którym Aleja Cynamonowa i Bazyliowa łączą się w jedno, zaczyna się Most Korzenny, przy którym mieści się Akademia Sztuk Pięknych ufundowana przez Rodzinę Fyortersole na krótko po zakończeniu wojny z MORIĄ jako wotum ku czci pamięci zmarłego Richarda Fyortersole. Poprzednia głowa mafijnej rodziny zasłynęła na ulicach Miasta Lalek nie tylko jako bezwzględny przywódca przestępczego półświatka, ale również jako szczodry mecenas artystów i fundator licznych stypendiów dla młodych, zdolnych i biednych ludzi sztuki. Dług wdzięczności rósł, aż w końcu wśród lokalnej bohemy zaczęły krążyć legendy o wiekowym Marionetkarzu, który po swej tragicznej śmierci urósł do rangi symbolu.

Neogotycki trzypiętrowy gmach Akademii Sztuk Pięknych góruje swoimi strzelistymi wieżyczkami nad lokalną zabudową złożoną z dwu- i trzypiętrowych kamieniczek o wielobarwnych fasadach ciągnących się po obu stronach szerokich alej Cynamonowej i Bazyliowej. Budynek powstał na planie kwadratu ze sporych rozmiarów dziedzińcem w środku otoczonym ze wszystkich stron białymi ścianami szkoły artystów. Wiodły do niego dwie bramy - pierwsza wysoka i bardzo zdobiona pozłacanymi motywami roślinnymi wiodła wprost na szeroki trakt Korzenny, a druga - zdecydowanie mniejsza, bo wysoka na tyle, by rosły mężczyzna musiał schylić swą głowę, lecz na tyle szeroka, by wóz mógł przez nią przejechać - ustawiona była przeciwlegle do głównego wejścia. Zaczynała się tam wąska i stroma ścieżka z kamieni polnych kończąca się aż przy kanale rzeki Ailir. Dróżka była rzadko uczęszczana, przez co zarosła dziką roślinnością, a niewiele osób mogło poszczycić się wiedzą o jej istnieniu - zaledwie garstka społeczności Akademii oraz kilku członków Rodziny.

W gmachu Akademii Sztuk Pięknych nazywanym potocznie Richardówką jeszcze przed bitwą rodzina Fyortersole rozmieściła dwa elitarne oddziały nazywane Tarczami Richarda oraz Strzelcami Starego Warsztatu. Pierwszy z nich ma stanowić pierwszą linię obrony i upewnić się, że Zora nie będzie w stanie wejść do budynku szkoły i złożony jest z Marionetek wyposażonych w silne zdolności defensywne oraz uzbrojonych tak, by stanowić doskonałych gwardzistów. Drugi specjalizuje się w walce dystansowej za pomocą magii. Niektórzy członkowie oddziału używają także broni miotanej wzmacnianej za pomocą magii oraz magicznej broni palnej. Oba oddziały wspierane są przez niewielką grupę Marionetkarzy mających nie tylko dowodzić, lecz także dokonywać najpotrzebniejszych napraw. To jednak nie wszystkie siły Fyortersoli zgromadzone w okolicach północnej części mostu. Poza regularnymi wojskami rodziny szkoły oraz północnej części mostu broni także grupa ochotników pod przywództwem Marionetkarza Rodhna - wieloletniego przyjaciela Richarda Fyortersole. Mieszkańcy Miasta Lalek przychylni Fyrotersolom zorganizowali obronę w nocy i to oni odparli pierwsze ataki na Akademię Sztuk Pięknych. Ponadto Akademii bronią także nauczyciele oraz ochotnicy spośród studentów.

Po drugiej stronie frontu są siły Milicji Zory nadciągające od strony Alei Cynamonowej. Niezaprzeczalnie najbardziej elitarny oddział wśród atakujących to Cienie Tenebres, w których szeregach walczą najbardziej zasłużeni dla Zory, w tym niemal wszyscy wciąż żyjący założyciele gangu. To jednak nie oni stanowią pierwszą falę ataku, a Krakenobójcy - Lunatycy, Marionetkarze oraz Senne Zjawy należące przed trzydziestoma latami do gangu, który wsławił się zwycięstwem nad piratami gnębiącymi Morze Łez. Wraz ze wzrostem sił Zory gang ten przyłączył się do Vincenta, a teraz ma zapewnić mu kontrolę nad Akademią Sztuk Pięknych. Trzeci nie mniej elitarny oddział stojący po stronie Milicjantów składa się z wprawionych myśliwych walczących za pomocą łuków, kusz i magicznej broni palnej, którzy mają zabezpieczyć okolicę pola bitwy. Vincent przyzwolił także, żeby w ramach wsparcia w drugim rzucie ataku do bitwy dołączyli ochotnicy - mieszkańcy Miasta Lalek przychylni Zorze i chcący jej zwycięstwa. Dowódcy Milicji zadbali jednak o to, by w oddziale Malcolma nie znalazł się nikt bez odpowiedniego przeszkolenia. Wśród oddziałów posłanych na Most Korzenny jest także spora grupa Marionetek, które mają zapewnić wsparcie - leczyć rannych, osłaniać odwrót, wykonywać proste prace inżynieryjne.

Pierwszy dzień bitwy

Walki rozpoczęły się już w nocy, około godziny trzeciej. Gdy główne siły Zory wciąż jeszcze zgromadzone były wokół Akademii Zwycięstwa zajęte przygotowywaniem sztabu to niewielka grupa Milicjantów została posłana na zawiad - sprawdzić czy nie uda się zająć północnej strony mostu niemal bez walki. Pogromcy piratów wyłącznie z organizacji Sztabu byli gotowi w każdej chwili wkroczyć, lecz zdecydowany opór ze strony obrońców Akademii Sztuk Pięknych spowodował, że Zora odstąpiła i wycofała się w głąb Alei Cynamonowej.

Obie strony były dobrze przygotowane do bitwy. Zaledwie kilkadziesiąt minut po pierwszych atakach pozycje Fyortersoli zostały wzmocnione elitarnymi oddziałami Marionetek, a Zora sprawnie czyniła przygotowania do ataku. Nie tylko przygotowując sztab, lecz także zajmując budynki otaczające Akademię Sztuk Pięknych oraz przygotowując plan ataku. Reszta nocy upłynęła jednak spokojnie. Zora nie próbowała szturmować mostu, a Fyortersole nie rozpraszali swoich sił próbując przegonić lekkie oddziały Milicjantów z okolicznych uliczek i budynków. To była jednak tylko kwestia czasu, gdy dojdzie do walki. Około siódmej oddziały Zory były gotowe rozpocząć swój atak.

Kolejny post Mistrza Gry pojawi się w okolicach 3-4 września.

Północ Mostu

Północ Mostu Korzennego wypełniona została śpiewem maszerujących oddziałów Milicji: idących na przedzie Krakenobójców, podążających tuż za nimi Cieni Tenebres oraz dalszych, idących za nimi żołnierzy.

Nim jednak wojska Zory znalazły się w zasięgu dalekosiężnej magii i innych magicznych, bądź nie, ataków zgromadzonych w Richardówce Fyortersoli padł pierwszy “strzał” od wschodu słońca. Kula bladoniebieskiego ognia o średnicy pół metra ciśnięta została z dużą mocą ku Akademii zajmowanej przez ludzi Eleonory. W ślad za pierwszym atakiem w mniej niż sekundę pomknęły kolejne pociski, strzały i zaklęcia. Marionetki Starego Warsztatu były jednak przygotowane, by odpowiedzieć, a Tarcze Richarda za pomocą swej magii otoczyły swoje pozycje magiczną tarczą.

Widowiskowa wymiana ognia przysłoniła brukowany plac przed Akademią Sztuk Pięknych. Zaledwie po pół minuty obie strony miotały swe zaklęcia na ślepo - do miejsc, gdzie wcześniej był przeciwnik. Może tylko za pomocą magii zwiadowczej wiedząc, czy mogą się tam jeszcze kogokolwiek spodziewać.

Fyortersole nie mogli jednak atakować pozycji zajmowanych przez żołnierzy Milicji. Myśliwi zajęli dachy prywatnych kamienic i przez to już po kilku chwilach Stary Warsztat skupił się na Alei Cynamonowej, skąd spodziewano się nadejścia głównego natarcia.

Milicjanci pewni ochrony jaką zapewniają im neutralne budynki zaniedbali nieco defensywę, co przyniosło tragiczne konsekwencje dla mieszkańców okolic Mostu. Jeden z żołnierzy Zory przygotowujący kolejną kulę bladoniebieskiego ognia zachwiał się w wyniku magicznego pocisku, który trafił w attykę tuż przed nim a jego atak zamiast w Richardówkę pomknął ku Alei Bazyliowej.

Widowiskowa wymiana ognia nie poczyniła jednak większych szkód po żadnej ze stron. Bariery Fyortersoli wytrzymały napór ataków Zory, natomiast Milicjanci nie musieli podchodzić nawet do terenu znajdującego się pod ostrzałem Marionetek. Zamiast tego Krakenobójcy zatrzymali się w bezpiecznej odległości i zaczęli znikać - zupełnie jak czynili to za pomocą swych translokacyjnych zdolności podczas abordażu wrogich okrętów przed latami.

Północ Mostu Korzennego

Podczas gdy po drugiej stronie mostu trwało krwawe starcie, to jego północna część była teraz spokojna. Zupełnie odwrotnie niż jeszcze kilkadziesiąt minut wcześniej. Tylko z rzadka Marionetki Fyortersoli otwierały ogień do wciąż znajdujących się na dachach ludzi Zory a stronnicy Vincenta odpowiadali im to swoimi zaklęciami i magiczną bronią palną.

Pył wzbity przez runięcie kamienicy trafionej odbitym potężnym zaklęciem całkiem zdążył już opaść - odsłaniając pustą i szeroką aleję. W gruzach leżało kilka ciał, kilkanaście kolejnych zdobiło ulicę przed Richardówką. Nie wszyscy leżący tam byli jednak martwi. Przynajmniej dwóch Cienie Tenebres przeżyło i czołgało się powoli po bruku. Marionetki nie strzelały do rannych, a nawet do tych ludzi Zory, którzy wybiegli by zabrać ich do punktu medycznego Milicji.

Przy trakcie prowadzącym do Akademii Zwycięstwa wciąż było wielu żołnierzy Zory, dla wszystkich było jednak jasne, że bardziej strzegą swego sztabu, niż stanowią zagrożenie. Richardówka nie ugięła się przed atakiem najbardziej doborowych sił Zory, nie dali się zaskoczyć a teraz sytuacja była dla Zory o wiele trudniejsza. Nie mogli liczyć na szybkie zajęcie budynku chronionego przez marionetkowych gwardzistów, a zarazem atak na most wzmocniony przez straż tylną Aer Irisa oznaczałby zbyt duże straty - z którymi Vincent nie mógł się pogodzić.

Harcownicy obu stron spoglądali jednak na południe, gdzie przeniósł się ciężar tego starcia. W wymieszanym tłumie, wśród bitewnego pyłu nie mogli jednak dostrzec kto wygrywa. Mieli jednak swoje rozkazy i musieli pozostać na pozycjach.

Północ Mostu Korzennego

- Przeklęte Hutrasze! - Powiedział wsparty o chłodną, kamienną attykę Lunatyk Ifreas Gatusor. Mężczyzna od dwunastu lat współpracował z Milicją Zory i gdy otrzymał list od jednego z generałów Vincenta, natychmiast wziął swoją zaklętą kuszę i wyruszył do Miasta Lalek. Za pomocą swoich zdolności, przypisanych mu z racji samego urodzenia, dotarł na miejsce tego samego dnia, na dwa tygodnie przed starciem na Moście Korzennym.

Nie przeżył w tym czasie zbyt licznych przygód. Można wymienić zaledwie poznanie kilku rekrutów, których wziął na przyśpieszone szkolenie - bo mające trwać zaledwie do zbliżającej się bitwy - wdał się w małą utarczkę o piekarnię ze stronnikami Fyortersoli. Była to potyczka o tyleż głupia, że obie strony nie rościły sobie roszczeń do tej konkretnej piekarni, a przypadkowo spotkali się kupując bułki. Nie doszło jednak do poważnych strat i skończyło się na rękoczynach. Był też mały romans, w którym Itreas uwiódł, bądź może raczej, został uwiedziony przez córkę strażnika miejskiego. Znajomość ta obfitowała w liczne nocne spotkania, które odbywały się gdy ojciec dziewczyny pełnił wartę niedaleko muzeum i Pałacu Gwiazd. Itreas miał nadzieję, że stary głupiec wrócił z warty i siedzi już bezpiecznie ze swoją córką.
- Co takiego? - Spytał młody Zorczyk przygrywający zwykle wieczorami w karczmie, kilka ulic od Alei Korzennej wraz ze swoim zespołem. Stanął po stronie Zory głównie ze względu na pomoc jaką Vincent udzielił jego rodzinie i jemu samemu, gdy chciał rozpocząć trubadurską karierę.
- Hutrasz to był taki Kapelusznik, wyjątkowa poczwara, co łupił okręty Kompanii jeszcze z trzy lata temu. Kiedy w końcu udało się go dorwać, to zabarykadował się w łaźni z tuzinem beczek prochu i groził, że się wysadzi. Nasi, to znaczy kompanijni wejść nie mogli, bo by niewinni ran doznali, albo i życie tam potracili. Hutrasz nie przewidział jednak, że proch szybko zamoknie w takich łaźniach. W tej historii najlepsze jest jednak to, że nie myśmy go pokonali, a kobiety korzystające z łaźni. Nam pozostało tylko go ściąć. Uważam, że Ci Fyortersole to tacy Hutrasze właśnie.

Drogi graczu, umieść w swoim poście, w dowolnym miejscu, słowo Hutrasz a dostaniesz niewielki upominek!

Północ Mostu Korzennego

- Byłem w sztabie. Odpuszczamy. - Marionetkarz o pociągłej twarzy z blizną przechodzącą od policzka, przez szyję aż do ramienia, podszedł do niewielkiej grupki żołnierzy Zory zgromadzonych na schodach prowadzących do jednej z kamienic zajętych przez harcowników Milicji.

Mężczyzna ściągnął kapelusz, gdy jego podkomendni go otaczali, by wysłuchać co ich dowódca ma do powiedzenia.
- Liczyliśmy na szybkie zwycięstwo, ale dranie okopały się mocniej, niż sądziliśmy. Na południu trwają jeszcze walki, ale sprawa jest przegrana. Moglibyśmy jeszcze walczyć, ale nie chcemy tracić naszych ludzi, gdy wróg ryzykuje tylko Marionetkami. Poza tym. - Zatrzymał się, opierając się o wystającą, misternie zdobioną skrzynkę na listy. - Po okolicy grasuje Koszmar. Nie możemy ryzykować trójstronnego starcia z Fyortami i Koszmarem jednocześnie.

Milicjanci nie byli zaskoczeni, choć szczerze okazali zawód, gdy usłyszeli słowa swojego dowódcy. Od dłuższego czasu jednak stali bezczynnie, obserwując jak Zieloni maszerują przed ich nosami. Marionetkarze strzelali do nich, a siły Aer Irisa odpowiadały, lecz ta potyczka nie miała żadnego znaczenia dla losów bitwy.

Ludzie Vincenta wiedzieli, że lepiej się teraz wycofać, niż wykrwawiać się w walkach o most, ryzykując, że w każdej chwili może pojawić się nowy przeciwnik w postaci Koszmaru.
- Świat się zmienia. - Dodał na zakończenie dowódca. - Kiedyś, gdybyśmy usłyszeli, że podczas naszej walki możemy trafić na Koszmar, byśmy kogoś takiego wyśmiali. Jednak ostatnie wydarzenia pokazały nam wszystkich, że Koszmary nie są czymś, z czego należy się śmiać. Poza tym informacje przynosi Czarna Róża, a z nich śmiać się nie jest zbyt bezpiecznie. - Zakończył i dał ręką sygnał do odwrotu. Nim jednak wszyscy Zorczycy opuścili budynek minęło kolejne kilkanaście minut. Oddział ruszył w stronę sztabu.